Solidaryzm społeczny - definicja, charakterystyka, przedstawiciele

Solidaryzm społeczny jest nurtem społeczno-politycznym, który powstał w XIX we Francji. Solidaryzm społeczny głosi, że wszystkie grupy społeczne – mimo różnic – posiadają wspólny interes w państwie. Nie jest on zależny od statusu majątkowego czy zawodowego. Solidaryzm społeczny opiera się na założeniu, że wspólny interes wszystkich ludzi ważniejszy jest od indywidualnych celów jednostki. Takie spojrzenie stoi w opozycji do liberalizmu, który uznaje prymat jednostki nad wspólnotą.

Historia solidaryzmu społecznego opiera się na doktrynie Kościoła katolickiego (wyrosła na gruncie chrześcijańskiej nauki i chrześcijańskich wartości takich jak miłość bliźniego, pomoc najuboższym i solidarność wobec słabych). W późniejszych czasach korzystały z niej również koncepcje korporacjonizmu. Obecnie solidaryzm społeczny stanowi podstawę światopoglądów chrześcijańskich i socjaldemokratycznych.

Czołowymi przedstawicielami solidaryzmu są Emil Durkheim i Leon Duguita. Czasem wymienia się również George’a Gurvicha, francuskiego socjologa i prawnika. Durkeim wyznaczył dwie postawy solidaryzmu – mechaniczną i organiczną. Mechaniczna jest reprezentowana przez prawo karne, natomiast organiczna ogranicza się do prawa rodzinnego i konstytucyjnego. Solidaryzm społeczny to również katolicka nauka społeczna, którą głosił Kościół katolicki.

Solidaryzm społeczny opiera się na świadomości zbiorowej, czyli postuluje odpowiedzialność wobec innych członków społeczeństwa. Społeczeństwo jest świadome wspólnego dobra i dąży do niego poprzez wzajemną solidarność. Solidaryzm zakłada, że społeczeństwo dąży do wspólnego sukcesu i dobrobytu we wszystkich dziedzinach życia społecznego.

Solidaryzm społeczny jest światopoglądem, który promuje partnerstwo i poszanowanie drugiej osoby. Próbuje zaszczepić w społeczeństwie instytucję nieadministracyjną, która dzięki empatii wobec całego społeczeństwa będzie szukała pozytywnych rozwiązań dla każdej jego części.

Solidaryzm społeczny jest całkowitym przeciwieństwem darwinizmu społecznego. Ten ostatni odrzuca bowiem solidaryzm i pozostawia jednostkę samej sobie. Solidaryzm promuje natomiast wartości takie jak wzajemna pomoc i dobroczynność.

Socjolodzy zauważają, że idea solidaryzmu społecznego jest raczej niedoścignionym i pożądanym marzeniem, niestety nie wszystkie jednostki w społeczeństwie gotowe są pracować dla  wspólnego dobra. Solidaryzm społeczny ma utrudnione zadanie – z jednej strony szufladkuje ludzi ufając, że są oni gotowi do wzajemnej współpracy, z drugiej zaś – odrzuca argumenty przeczące tej idei.