Deklaracja - Deklaracja sorbońska (1998) - geneza, postanowienia

W miarę poszerzania się struktur Unii Europejskiej, pojawiły się nowe wyzwania, które należało podjąć, by zapewnić zrównoważony rozwój wszystkim krajom członkowskim oraz zagwarantować możliwość efektywnego działania instytucjom zarządzającym polityką całej wspólnoty. Jednym z podstawowych problemów, przed którymi stanęła UE, była sprawa ulepszenia systemu edukacji i dostosowania go do szybko zmieniających się warunków w Europie i na świecie.

Na początku lat 90. XX wieku podjęto kroki, by zreformować system nauczania. Postawiono przede wszystkim na ujednolicenie stopni edukacji, a także – zwiększenie mobilności zarówno uczących się, jak i wykładowców. Jednym z ważniejszych etapów przygotowujących kraje członkowskie do zasadniczej reformy w tej dziedzinie było wydanie Deklaracji sorbońskiej dnia 25 maja 1998 roku.

W osiemsetną rocznicę utworzenia paryskiej Sorbony w jej murach spotkali się ministrowie Francji, Wielkiej Brytanii, Włoch i Niemiec, by wspólnie obradować nad stanem europejskiego szkolnictwa i podjąć kroki zmierzające ku polepszeniu stanu edukacji. W utworzonej przez nich Deklaracji sorbońskiej znalazł się odpowiedni plan naprawy tegoż systemu. W pierwszym rzędzie stwierdzono, iż do priorytetowych zadań należeć będzie „harmonizacja” systemów edukacji w poszczególnych krajach. Wspólny program szkolnictwa wyższego umożliwi bowiem wyrównanie szans obywateli wszystkich państw członkowskich na uczestniczenie w życiu edukacyjnym Europy, a także równy dostęp do rynku pracy. Ważnym wyzwaniem dla krajów europejskich jest dostosowanie systemu edukacji do wymagań rynków finansowych, komercyjnych oraz ekonomicznych. Sygnatariusze podkreślili, iż uczelnie wyższe znacznie przyczyniają się do podtrzymywania i rozkwitu kultury europejskiej. Jak zostało zaakcentowane w Deklaracji, samo współdziałanie państw w dziedzinie edukacji nie wystarczy, by móc w pełni zwiększyć przystosowanie absolwentów uczelni wyższych do standardów rynku pracy, należy również określić jednolite standardy uczenia oraz podnieść jakość kształcenia.

Deklaracja sorbońska określała tylko ogólne postulaty, których wdrożenie wymagało konkretnych ustaleń i działań w przyszłości. Jednocześnie stanowiła ona podstawę dla uchwalonej w 1999 roku Deklaracji bolońskiej, która zapoczątkowała wdrażanie tzw. systemu bolońskiego w krajach członkowskich.