Podział Niemiec na strefy okupacyjne

Po wojnie Niemcy zostały podzielone na kraje (landy) i przekazane pod zwierzchnictwo czterech mocarstw. W skład amerykańskiej strefy okupacyjnej wchodziły: Bawaria, Hesja, Wittembergia z Badenią oraz Brema. Strefa brytyjska obejmowała: Westfalię - Nadrenię Północną, Dolną Saksonię, Szlezwik - Holsztyn oraz Hanburg. Strefa radziecka to: Saksonia, Saksonia - Anhalt, Brandenburgia, Turyngia i Maklemburgia. Nad czwartą strefą kontrolę miało przejąć państwo, znajdujące się poza Wielką Trojką - Francja. Objęła ona: Południową Badenię, Wirtembergię - Hohenzollern, Nadrenię - Palatynat oraz Saarę.

Okupacja Niemiec miała trwać od 1945 roku, do roku 1949. Nad całością władzę sprawowała Sojusznicza Rada Kontroli, powołana do istnienia 30 sierpnia 1945 roku, powołana dla prowadzenia zgodnej polityki okupacyjnej. Jej działania były utrudniane najmocniej przez Związek Radziecki, którego przedstawiciele wciąż zgłaszali nowe sprzeciwy.

Niemcy w okresie powojennej okupacji były uzależnione od decyzji poszczególnych mocarstw - to one decydowały o życiu publicznym, o tym jaka partia może być dopuszczona do władzy, co było usprawiedliwione zbrodniczą działalnością partii nazistowskich. Największą swobodę w tym zakresie pozostawiał Związek Radziecki, oczywiście pilnując, aby komuniści i socjaliści zyskali znaczenie. W trakcie trwania okupacji przeprowadzono proces zbrodniarzy wojennych (partie, jak i naziści wymienieni z imienia i nazwiska, osobiście odpowiadający) w Norymberdze.

Okupacja miała na celu kontrolę, jak i oczyszczenie życia publicznego. Obejmowała także element zemsty. Założenia zostały zrealizowane jedynie częściowo, gdyż np. życia publicznego nie udało się oczyścić, o czym świadczą dawni naziści, którzy niebawem znaleźli miejsce w polityce dla siebie. Jeszcze przed zakończeniem wojny, co było w czasach okupacji skrupulatnie przestrzegane - wprowadzano cenzurę. Obejmowała ona kulturę i sztukę, czyli główne narzędzie hitlerowskiej propagandy. Znacznie ucierpiał przemysł filmowy, co było następstwem ścisłej współpracy (dobrowolnej lub przymusowej) twórców z Hitlerem. Zwracano baczną uwagę na prasę i to, co się w niej ukazuje. Najbardziej pożądane były gazety ściśle informacyjne. Od lat trzydziestych prasa niemiecka służyła propagandzie i przedstawianiu zafałszowanych lub też zupełnie nieprawdziwych komunikatów. Obecne wydania znajdowały się pod lupą cenzury zwłaszcza w strefie brytyjskiej oraz amerykańskiej.

Okupacja trwała do roku 1949, kiedy to powstały dwa państwa niemieckie - 20 września 1949 roku proklamowana została Republika Federalna Niemiec, złożona z okupacyjnej strefy amerykańskiej, brytyjskiej oraz francuskiej. W odpowiedzi ZSRR powołało na terenie swojej strefy okupacyjnej Niemiecką Republikę Demokratyczną,  7 października 1949 roku. O ile faktycznie okupacja w RFN uległa zakończeniu, o tyle NRD miało stać się państwem zupełnie niesamodzielnym - uzależnionym od decyzji ZSRR i zmuszonym, jak pozostałe państwa demokracji ludowej, do ścisłej współpracy z Moskwą.