Półwysep Iberyjski - królestwa - polityka wewnętrzna, ustrój

Po przeprowadzonej w wieku XIII na szeroką skalę rekonkwiście, na Półwyspie Iberyjskim istniały cztery zasadnicze królestwa chrześcijańskie: Kastylia, Aragonia, Nawarra i Portugalia oraz muzułmański emirat Grenady na południu.

Równocześnie z armiami krzyżowymi, zagarniającymi pospiesznie zamieszkałe przez Arabów ziemie, postępowała zorganizowana akcja kolonizacyjna. Objęci nią zostali głównie chłopi, którym najbardziej sprzyjające warunki zapewniali władcy kastylijscy (możliwość tworzenia niezależnych gmin chłopskich i możliwość wyboru dowolnego seniora spośród rycerstwa) – z czasem chłopi w Kastylii uzyskali nawet swoją reprezentacje w parlamencie (Kortezach).

Spory udział w zasiedlaniu ziem opuszczonych przez muzułmanów mieli także przybysze z Francji oraz francuscy duchowni, którzy założywszy własne gospodarstwa w Hiszpanii zachowywali szeroką autonomię, objawiającą się m. in. w odrębnym prawodawstwie. Do końca XIII wieku ulegli oni jednak praktycznie zupełnej asymilacji z dominującym żywiołem hiszpańskim.

W Aragonii sytuacja społeczna wyglądała nieco inaczej ze względu na większy stopień feudalizacji i widoczny podział kraju na zacofaną większość z dominującą rolą wielkiej własności...