Leon Kruczkowski „Niemcy” - opracowanie dramatu

„Niemcy” to dramat Leona Kruczkowskiego, który ukazuje czytelnikowi czasy hitlerowskiej okupacji. W swoim utworze pisarz poruszył nie tylko zagadnienia związane z zagładą milionów ludzi i cierpieniem, ale także zarysował odmienne postawy i światopoglądy charakterystyczne dla tego okresu historycznego.

Najważniejszymi postaciami dramatu są członkowie niemieckiej rodziny Sonnenbruch. Ojciec jest profesorem i właśnie przygotowuje  się do rocznicy swojej naukowej działalności. Mężczyzna obserwuje hitlerowskie działania i ekspansję, jednak nie wypowiada się na ten temat, zupełnie odcina się od tego problemu. Cały swój czas poświęca pracy naukowej, można powiedzieć, iż nie ma własnego zdania, boi się tego, co go otacza. Podobną postawę przyjmuje jego córka, Ruth. Być może wie więcej nieco o ważnych problemach narodu, nie podziela jednak zaangażowania niemieckich obywatelki w ruch faszystowski. Kobieta jest bardzo odważna. Uratowanie zbiega, dawnego przyjaciela ojca, przypłaciła prawdopodobnie życiem.

Natomiast matka – Berta – i syn Willi to fanatyczni hitlerowcy, którzy w państwie niemieckim widzą potęgę. Oboje wierzą w zwycięstwo Hitlera, podzielają jego poglądy i racje. Willi to typowy funkcjonariusz SS, brutalny i agresywny. Berta przejawia zaś uwielbienie dla syna spowodowane jego poświęceniem dla narodu.

Dramat „Niemcy” porusza dwa bardzo istotne zagadnienia. Po pierwsze, ukazuje czas i rzeczywistość okupowanej przez hitlerowców Europy, związane z tym trudy życia codziennego i wszechobecność cierpienie. Czytelnik dowiaduje się, że ludzie, aby przeżyć, zdolni byli nawet do zabójstwa małego dziecka czy wydania kogoś bliskiego. Myślę jednak, że ważniejszym problemem dla Leona Kruczkowskiego było zaprezentowanie skrajnie odmiennych postaw, jakie wobec hitleryzmu i świata przyjmowali bohaterowie utworu.

Widzimy tutaj w końcu jedną rodzinę, której członkowie jednak bardzo różnią się od siebie emocjonalnie i mentalnie. Willi to człowiek czynu, aktywny, który pewnie nie zawahałby się przed zbrodnią. Natomiast ojciec, profesor Sonnenbruch, staje się symbolem obojętności, a także izolacji od ważnych, społecznych i politycznych problemów kraju. Mężczyzna udaje, iż nie zauważa otaczających go zbrodni, być może zwrócenie na nie uwagi byłoby dla niego zbyt bolesne. Najważniejszym zatem problemem „Niemców” jest pytanie o to, czy ludzie obojętni są niewinni, a także odpowiedź na nie, udzielona przez każdego bohatera (i czytelnika) we własnym sumieniu.

Profesor Sonnenbruch nie udzielał się ani nie angażował w sprawy państwowe, jednak nie oznacza to, iż był niewinny. W końcu mężczyzna zdaje sobie sprawę, że jego milczenie było przyzwoleniem na bestialstwo, że nie zrobił nic, co mogłoby pomóc zniewolonym ludziom. Ten, który jest obojętny, staje się więc – przynajmniej po części – uczestnikiem zbrodni.

„Niemcy” to dramat bardzo poruszający i pouczający. Kruczkowski podejmuje się swoistego sądu nad człowiekiem, który – mimo możliwości i umiejętności – pozostaje obojętny wobec zła. Jednocześnie pisarz ukazuje odmienne postawy wobec cierpienia i idei hitleryzmu.