Bruno Schulz „Sklepy cynamonowe” - bohaterowie. Charakterystyka

Głównym bohaterem utworu jest mały Józef, który swą opowieść snuje z perspektywy czasu. Jest to postać niezwykła, która w swej narracji łączy obraz widziany oczami dziecka z opisem tego obrazu w sposób bardzo dorosły.

Józef mieszka w galicyjskim małym miasteczku wraz z ojcem kupcem, matką, kobietą praktyczną oraz ucieleśnieniem sensualności służącą Adelą. Chłopiec dzięki swej nieprzeciętnej wyobraźni i sposobowi odbioru otaczającej go rzeczywistości, kreśli przed czytelnikiem świat niezwykły, baśniowy, mityczny, będący połączeniem jawy i snu. Jego niepospolity sposób widzenia rzeczywistości sprawia, że staje się ona miejscem podlegającym ciągłym przemianom, niespójnym i niejednolitym, umiejscowionym poza czasem i przestrzenią.

Przewodnikiem, demiurgiem i magiem dla Józia jest ojciec. Jego niezwykła wrażliwość i dusza poety czyni z niego w oczach syna mężczyznę o zdolnościach kreacyjnych. Ojciec współtworzy mitologiczny świat swego dziecka poprzez wyłożenie swoich teorii filozoficznych. Jego niepospolita wrażliwość pragnie oderwania od zwykłej rzeczywistości, jest wiecznym poszukiwaniem tego, co niezwykłe, duchowe, wychodzące poza ramy zwyczajnych spraw.  To fascynuje i pociąga Józia, który za sprawą takiego podejścia do życia, chce również przetwarzać je w coś wyższego, wydobywać jego ukryte wartości, dostępne jedynie wyobraźni i widzeniu poprzez przenikanie fasady codzienności. Fascynująca jest dla niego ciągła przemiana materii w przyrodzie, z której powstawać mogą wciąż nowe byty.

Matka chłopca jest bohaterką marginalną. To postać skontrastowana z pozostałymi bohaterami, na tle których wydaje się być zupełnie pospolita i bezbarwna w swym pragmatyzmie i dostrzeganiu jedynie zwyczajności rzeczy. Kobieta jest swoistą przeciwwagą dla niezwykłych i wrażliwych dusz męża i syna. Oni są panami wyobraźni i stanów wyższych, podczas gdy ona jest strażniczką normalnej, zwykłej i pospolitej egzystencji, w której nie ma miejsca na porywy duszy. To czyni z niej osobnika pozbawionego tego, co cenne.

Służąca Adela z kolei to kobieta również niedostrzegająca niezwykłości świata, ale w odróżnieniu od matki Józia jest postacią bardzo zmysłową, sensualną, jak gdyby wcieleniem wszystkiego, co oddziałuje na zmysły człowieka. Jest ona bliższa temu, co cielesne, wywodzące się z natury, pierwotne i przeciwległe duchowości. 

Te cztery główne postacie są niczym różne aspekty budujące złożoność człowieka – duchowość, natura i rozum.