„Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią” - opracowanie utworu

„Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią” to średniowieczny utwór, którego forma była bardzo wówczas popularna – dialog, jaki podejmuje personifikowana śmierć z człowiekiem. Taki utwór wpisuje się zarówno w uprzywilejowaną ówcześnie formę rozmowy oraz zawartego ładunku dydaktyki. Dzieło nieznanego autora w postaci jaką znamy pochodzi z XV wieku i jest wzorowane na łacińskim utworze z wieku XIV.

Część pierwszą stanowi przemowa narratora, w której przede wszystkim pisarz z ufnością i pokorą oddaje się bożej opiece w swych wysiłkach twórczych, ale i zawarty jest tu cel dydaktyczny tej pracy, czyli pomnażanie chwały Boga oraz próba skłonienia ludzi, by poprawili swe życie  w aspekcie moralnym. Jest tu przybliżony obraz śmierci jako okrutnej dla grzeszników, a łagodnej dla widzącym przed sobą jedynie życie wieczne, zamiast doczesnych marności. 

Polikarp to mędrzec, uczony, znacząca persona w środowisku naukowym, który jest wielkim człowiekiem, ale wobec Śmierci, to nic nie znaczący pył. Śmierć ma nad nim fizyczno-intelektualną przewagę, bo mądrość doczesna przegrywa z mądrością kresu dni. Dialog ten jest  więc rozmową Mistrza Polikarpa z Mistrzem Śmiercią...