Biblia - „Przypowieść o dobrym i złym drzewie” - streszczenie, interpretacja

Podczas Eucharystii mamy wspaniałą okazję, by wsłuchać się w Słowo Boże. Kapłan, czytając Ewangelię, kieruje do nas rady, wskazówki samego Jezusa. Głoszone treści często przybierają formę przypowieści. Ich klarowny język łatwo trafia do naszego przekonania i serca. Parabola – jako krótki utwór dydaktyczny – pełna jest symboliki i ma ponadczasowy, uniwersalny charakter.

Tym ostatnim cechuje się na przykład „Przypowieść o dobrym i złym drzewie”. Narrator objaśnia, że nie ma drzewa dobrego, które by rodziło złe owoce. Tak samo nie ma drzewa złego, które by przynosiło owoce dobre. Nie zbiera się z cierni fig czy winogron z głogu. Dobry człowiek postępuje właściwe, zły – nieuczciwie i niegodnie. Św. Łukasz podkreśla, że należy słuchać słów Jezusa. Ten, kto wypełnia Jego wolę, jest podobny do człowieka budującego swój dom na opoce. Taki budynek, posiadający mocne fundamenty, ma szanse na przetrwanie. Żadna powódź nie jest w stanie go zniszczyć. Z kolei ten, kto nie słucha słów Pana, jest podobny do osoby, która stawia dom na grząskim terenie. Gdy o taki budynek uderzy rzeka, natychmiast runie, „(...) a upadek jego będzie wielki”

Przypowieść kryje znaczenia symboliczne. Możemy przyjąć, że opisanymi drzewami są różni ludzie. W każdym społeczeństwie można znaleźć osoby dobre i złe. Oceniamy je po ich postępowaniu, czynach. Osoba szlachetna pomaga bliźniemu, odnosi się do niego w sposób właściwy, pełen miłości. Nie czyni nikomu krzywdy. Stara się być uczynna i szanowana przez innych. Ludziom złym nie zależy na opinii, stają się oni odpychający dla otoczenia. Poniżają bliskich i niszczą z nimi wszelkie więzi.

Można powiedzieć, że każdy ma swój „skarbiec” – jest nim nasze serce. Wydobywa się z niego rzeczy dobre lub złe. Postępując zgodnie z przykazaniami moralnymi, umacniamy swoją dobrą wolę. Stajemy się posłusznymi sługami Boga. Zyskujemy przyjaciół, w łatwy sposób nawiązujemy nowe znajomości. Ci, którzy odtrącają tę naukę, powoli zatracają wszystko, co mają. Ich „dom”, czyli dusza, jest „bez podwalin”, może łatwo runąć. Gdy dojdzie do takiego upadku, trudno będzie się po nim podnieść. To sytuacja, w której możemy się znaleźć, postępując pysznie i samolubnie.

Nie powinniśmy przerażać się słowami przypowieści. Należy wziąć je do serca i zastanowić się nad ich znaczeniem. Mamy do wyboru dwie drogi: albo będziemy postępować uczciwie i godnie, a wtedy przezwyciężymy wszelkie trudności, albo nasze życie będzie zakłamane, monotonne, a my sami będziemy chylić się każdego dnia ku upadkowi, który prędzej czy później nastąpi.