Julian Tuwim „Życie moje” - interpretacja i analiza wiersza

Julian Tuwim posłużył się w wierszu „Życie moje” oryginalnym zabiegiem opartym na pewnego rodzaju zaskoczeniu. Tytuł utworu sugeruje typ liryki bezpośredniej, w której podmiot mówiący wypowiada się pierwszoosobowo kreując wizję swojej egzystencji, po której moglibyśmy spodziewać się opowiadania o pewnych elementach biografii, czy też refleksjach na temat funkcjonowania swojej osoby w świecie.

Wiersz został zaś podzielony na trzy strofy przeplatane refrenem: „O, życie moje!”, który stanowi jedyny element, jaki pozwala nam domyśleć się, że to właśnie egzystencja podmiotu lirycznego jest tematem jego wypowiedzi. Reszta strof stanowi bowiem wyliczenie (tzw. enumeratio) przymiotników i rzeczowników, które malują przed czytelnikiem serię obrazów, a dokładniej – refleksów – składających się na wizję wartości zawartej w tytule utworu.

W sensie formalnym każda ze strof odpowiada pewnego rodzaju „zakresowi tematycznemu”, pierwsza z nich wylicza bowiem kolejne rzeczowniki, jakie towarzyszą życiu podmiotu lirycznego, druga – czynności, trzecia zaś dotyka wartości imponderabilnych, trudnych do urzeczowienia, z którymi łączą się refleksje na temat życia o...