Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Sławomir Mrożek „Tango” - charakterystyka Eleonory

„Kobieta w apogeum wieku średniego” - tak określa swoją bohaterkę Mrożek. Eleonora jest matką i żoną, jednak jej zachowanie bardzo odbiega od stereotypu tej roli. Eleonora należy do pokolenia, które zerwało z tradycją, odrzuciło wszelkie normy i upajało się zupełną, niczym nieograniczoną wolnością.

Eleonora jest ukazana jako kobieta niezwykle atrakcyjna, mimo owego średniego wieku, nadal cechuje ją nieprzeciętna uroda, co musi przyznać nawet Artur. Syn jest zbulwersowany zachowaniem swoich rodziców, którzy obnoszą się z pełną swobodą obyczajów. Oni jednak są dumni z tego, co zdołali osiągnąć. Jego matka z dumą wspomina ich walkę o wolność: „Stomil, pamiętasz, jak rozbijaliśmy tradycję? Posiadłeś mnie w oczach mamy i papy, podczas premiery <<Tannhausera>>, w pierwszym rzędzie foteli, na znak protestu. Straszny był skandal. Gdzie te czasy, kiedy to jeszcze robiło wrażenie. Starałeś się wtedy o moją rękę”. Obecnie wywołanie skandalu jest już niemożliwe. To dlatego Eleonora nie wstydzi się swego romansu z Edkiem. Związek ten wydaje się mieć na celu przede wszystkim manifestację niezależności i hołdowania awangardowym poglądom. Eleonora nie kocha Edka, nadal więcej łączy ją z mężem, w którym chciałaby wywołać zazdrość, sypiając czasem z dziwnym gościem.

Eleonora obawia się starości, jej prowokacyjne zachowanie wskazuje na próbę zachowania młodości. Nie chce się pogodzić z upływem czasu, mówi: „Przecież nie zestarzeliśmy się ani trochę, nigdy nie zdradziliśmy tamtych ideałów. Dzisiaj także, wciąż naprzód, naprzód!”. Jako matka czuje się nieco zawiedziona, ponieważ syn nie podziela ich poglądów, przeciwnie wypowiada im wojnę. Ma do niego żal, że wybrał medycynę, podczas gdy ona marzyła, że zostanie artystą. W tym celu, będąc w ciąży, biegała nago po lesie, nucąc Bacha. Jej stosunek do syna jest raczej szorstki, nie widać też, by szczególnie odczuła jego śmierć. Za to w relacji z matką okazuje się osobą czułą i cierpliwą.

Eleonora należy do warstwy inteligenckiej, ale się przeciwko niej buntuje. Pociąga ją Edek, który jest nieokrzesany i prostacki. Jego chamstwo bierze za naturalność i wyzwolenie od wszelkich norm, które oni musieli z takim wysiłkiem zwalczać: „On we wszystkim jest taki swobodny, taki naturalny jak motyl! Edziu, jak ty pięknie nakrywasz; (…) jak on cudownie poprawia sobie spodnie (…) W tym geście jest po prostu królewski; Edziu, jak ty pięknie pijesz!; Kiedy siada, siedzi jak samo siedzenie, zwyczajnie, lecz dogłębnie. Kiedy je albo pije, jego żołądek staje się symfonią natury. Lubię patrzeć, jak on trawi. Prosto i szczerze. Doznaję wtedy prawdziwej rozkoszy obcowania z żywiołem”. Eleonora myśli o sobie jako kobiecie wyzwolonej, wolnej od konwenansów, jednak w rzeczywistości wydaje się być raczej ofiarą tej obyczajowej rewolucji niż jej triumfatorką. Panująca w domu swoboda seksualna, naraża ją na awanse ze strony Edka, przed którymi nie broni jej ani mąż, ani status mężatki czy pani domu. Jako kobieta zostaje odarta z tajemniczości i pozbawiona czci, jaka przysługiwała wcześniej płci pięknej.

Podobne wypracowania do Sławomir Mrożek „Tango” - charakterystyka Eleonory