Opis dżungli - „Księga dżungli” Rudyard Kipling

„Dżungla pełna jest ludów rozmaitych, z których żaden nie lubi, by go niepokojono, toteż niewykształconemu i nieznającemu praw, obyczajów i haseł wielkie wszędzie zagraża niebezpieczeństwo”. Kipling ukazuje dżunglę na wzór społeczeństwa, w którym panują określone prawa. Wszyscy mieszkańcy winni je znać i przestrzegać ich, jeśli nie chcą się narazić na wielkie niebezpieczeństwo. Największe niebezpieczeństwa, jakich obawiają się zwierzęta, to ogień, który może zniszczyć całą dżunglę oraz wścieklizna, zaraźliwa choroba, na którą nie znają przecież lekarstwa.

Kipling niewiele mówi o samym wyglądzie dżungli, niektóre tylko miejsca, jak na przykład opuszczone miasto zostają zarysowane bardziej szczegółowo. Autor skupia się przede wszystkim na panujących w dżungli prawach i zwyczajach. Najwięcej dowiadujemy się o zwyczajach wilków, ale różne przygody Mowgliego ukazują też inne zwierzęta i ich własne prawa. Jak uczy Baloo, dżungla dzieli się pomiędzy zwierzęta powietrza, ziemi i wody. Wśród wysokich drzew żyją przede wszystkim ptaki, a także małpy. Te ostatnie ukazane zostały jako stworzenia wyjątkowo głupie. Jako jedyne nie potrafią się w żaden sposób zorganizować, nie mają nawet własnego języka. Woda to oczywiście królestwo ryb.

Na ziemi żyją między innymi wilki, które łączą się w stada, dzięki czemu są znacznie silniejsze i mogą sprawniej polować. Wśród wilków panuje wyraźna hierarchia, wynikająca z doświadczenia i fizycznej siły. Drapieżniki pogardzają padlinożercami, szanują natomiast niedźwiedzia, który jest silny, a mimo to woli się żywić miodem i roślinami niż zabijać.

Mowgli, ludzkie dziecko wychowane przez wilczą rodzinę, należy po trochu do wszystkich tych światów. Potrafi biegać po ziemi, wspinać się po drzewach, a także pływać. Dlatego Baloo uczy go praw panujących w każdej zwierzęcej społeczności.

Wśród zwierząt panuje też obowiązek grzeczności. Każde naruszenie cudzych terenów łowieckich wymaga uzyskania zgody, każde naruszenie cudzego spokoju, przeprosin, a każda wina, kary. Jednak „Prawo dżungli powiada, że kara umywa wszelką winę i ustają po niej urazy. Jest to wielką zaletą onego prawa”.

Dżungla z opowiadań R. Kiplinga jest miejscem doskonale zorganizowanym, w którym zwierzęta poruszają się swobodnie, natomiast ludzie okazują się bardzo słabi. Nie znają bowiem jej prawdziwego oblicza i nie starają się go poznać. Dżungla ta jednak nie wiele ma wspólnego z prawdziwym życiem zwierząt.