Czesław Miłosz „Zaklęcie” - racjonalizm i klasycyzm w wierszu. Opracowanie

„Zaklęcie” Czesława Miłosza to utwór o silnych nawiązaniach zarówno do racjonalizmu, jak i klasycyzmu. Wiersz ten przede wszystkim jest prosty w swojej budowie i niezwykle harmonijny. Nie ma w nim zbędnych epitetów, metafor, nie jest zbyt skomplikowany w odbiorze, co wiąże go z klasycyzmem.

Głównymi cechami klasycyzmu są: prawdopodobieństwo, przestrzeganie zasady decorum, właściwości stylu, jednorodności stylu i gatunku, umiaru, czystości i jasności przekazu informacji. Te charakterystyczne dla klasycyzmu cechy odnajdujemy w tym wierszu. Czesław Miłosz w utworze „Zaklęcie” silnie nawiązuje do wzorców zarówno klasycystycznych, jak i elementów racjonalizmu. Autor bardzo często ulega temu zabiegowi tylko po to, aby dzięki temu z jeszcze większą przejrzystością ukazać swoje poglądy, przekonania.

W wierszu Czesława Miłosza panuje harmonia, porządek. Dzięki przejrzystości budowy utworu całą uwagę możemy skupić na treści i tym, co tą treścią próbuje poeta nam przekazać. Tutaj mistrz słowa poetyckiego nakazuje nam zwrócenie uwagi na cnotę jaką jest mądrość, a więc rozum ludzki:

„Piękny jest ludzki rozum i niezwyciężony.
Ani krata, ni drut, ni oddanie książek na przemiał,