Państwo unitarne - cechy, definicja, charakterystyka

Państwem unitarnym określa się taki kraj, który charakteryzuje się jednolitością prawa oraz administracji na całym jego obszarze. W krajach unitarnych nie istnieją żadne wyodrębnione obszary, które miałyby autonomie bądź odrębność polityczną. Cały obszar kraju zorganizowany jest jednolicie. Występuje jednorodny system prawny oraz takie samo wyodrębnienie organów władzy wykonawczej, sądowej i ustawodawczej.

Ustrój ten jest najczęściej występującym obecnie na terenie Europy. 

Kraje unitarne podzielić możemy na te o ustroju scentralizowanym i scentralizowanym. Państwa unitarnymi scentralizowanymi określamy takie, w których władza skupiona jest w rękach organów władzy centralnej. Taki ustrój odnaleźć możemy w Japonii bądź Wielkiej Brytanii. Z kolei z ustrojem zdecentralizowanym mamy do czynienia w przypadku krajów charakteryzujących się przekazaniem części władzy organom administracji terenowej. Tu jako przykład wymienić możemy Holandię lub Finlandię.

Przykładem państwa unitarnego zdecentralizowanego jest Rzeczpospolita Polska. Wynika to z artykułu 3 obowiązującej konstytucji. Związane to jest przede wszystkim z jednorodności i zintegrowania polskiego narodu pod względem narodowym oraz wyznaniowym. Mniejszości narodowe oraz religijne w naszym kraju stanowią nieliczny odsetek. W związku ze swoją unitarnością Polska na arenie międzynarodowej występuje z jednolitym przedstawicielstwem.

Innymi przykładami krajów o ustroju unitarnym są Ukraina, Czechy, czy Holandia.