Prawo - Świadek koronny - definicja, ustawa, opis

Mianem świadka koronnego określa się osobę będącą podejrzaną w danej sprawie, która w zamian za obietnicę złagodzenia wyroku bądź całkowitego odstąpienia od jego wymierzania, decyduje się na zeznania. Instytucję tę stosuje się w wyjątkowych sytuacjach, przy sprawach mających szczególne znaczenie. Instytucja świadka koronnego pierwszy raz pojawiła się w Wielkiej Brytanii. Aktualnie w różnych krajach jego status jest regulowany w inny sposób.

W Polsce instytucja świadka koronnego regulowana jest ustawą o świadku koronnym z 1997 roku. Zgodnie z płynącą z niej definicją, świadkiem koronnym jest „podejrzany dopuszczony do składania zeznań w charakterze świadka na zasadach oraz w trybie określonym ustawą”.

Instytucja ta została utworzona głównie w celu ujawnienia przestępstw popełnianych przez zorganizowane grupy przestępcze. Polskie prawo ogranicza możliwość zostania świadkiem koronnym. Nie może nim być osoba, która sama próbowała popełnić bądź popełniła zabójstwo, bądź  współuczestniczyła w takim czynie lub nakłaniała do jego popełnienia inną osobę.

Opinie na temat instytucji świadka koronnego są podzielone. Badania pokazują bowiem, że co trzeci z nich dopuszcza się recydywy. Aktualnie...