Monarchia absolutna - definicja, cechy, przykłady

Monarchia absolutna jest ustrojem, który rozwijał się w niektórych państwach europejskich od XIV wieku, a największą popularność zyskał w wieku XVII i XVIII. Monarchia absolutna wyróżniała się całkowitym monopolem monarchy na władzę sądowniczą, ustawodawczą i wykonawczą, które król sprawował poprzez wyspecjalizowane instytucje (wyszkolonych urzędników państwowych). Monarcha w absolutyzmie nie podlegał żadnej instytucji kontrolnej. Władza królewska przekazywana była poprzez dziedziczenie.

Monarchia absolutna wyróżnia się kilkoma charakterystycznymi cechami. Po pierwsze, absolutyzm wiąże się ze scentralizowanym zarządzaniem państwem – dla lepszej kontroli poszczególnych jego części. Po drugie, w ustroju tym bardzo rozbudowana jest administracja i biurokracja, związana z koniecznością sprawnego zarządzania krajem i systematycznego ściągania podatków, ponieważ rozwinięty system fiskalny również jest właściwy dla monarchii absolutnej. Co więcej, w absolutyzmie monarcha dążył do uniezależnienia władzy świeckiej od Kościoła, a także, przez liczne rozwiązania prawne, osłabiał rolę duchowieństwa i szlachty (arystokracji). Monarchowie absolutni rozwijali także liczne nowoczesne armie, aparat policyjny,...