Podwójne obywatelstwo - definicja, cechy, przykłady. Podwójne obywatelstwo w Polsce - funkcjonowanie

Obywatelstwo to powiązanie prawne, występujące pomiędzy obywatelem danego kraju a państwem. Na mocy jego istnienia jednostka jest zobowiązana do wykonywania określonych obowiązków wobec państwa. Do tego typu wymogów należy na przykład uiszczanie należności podatkowych oraz konieczność odbycia służby wojskowej.  W zamian przysługuje jednostce szereg praw oraz przywilejów wynikających z bycia obywatelem. Do tej kategorii można zaliczyć świadczenia socjalne, zdrowotne i inne. Ponadto w większości państw na świecie znajdują się polskie konsulaty oraz misje dyplomatyczne, które służą pomocą polskim obywatelom za granicą. Wymogiem jest posiadanie ważnego dokumentu potwierdzającego tożsamość.

W polskim ustawodawstwie, oprócz przepisów prawa krajowego, funkcjonują zbiory norm i przepisów międzynarodowych, znajdujących się w ustawach. Regulują sprawy związane z nadawaniem, otrzymywaniem oraz zrzekaniem się polskiego obywatelstwa. Jednostka, która je posiada może jednocześnie być obywatelem innych państw, jeżeli otrzymała taki status od władz innego państwa. W Polsce - wedle zasad przyjętych wobec cudzoziemców - dopóki nie utraci polskiego obywatelstwa, nie jest traktowana jak obywatel innego państwa. Może się go zrzec. Z kolei nadanie obywatelstwa jest wynikiem wydania decyzji administracyjnej przez uprawniony organ na wniosek osoby zainteresowanej.

Posiadanie podwójnego obywatelstwa polega na jednoczesnym powiązaniu prawnym z różnymi państwami. Podwójne obywatelstwo nie zwalnia polskiego obywatela od niektórych obowiązków, narzuconych przez państwo. Oznacza to, że jednostka posiadająca obywatelstwa dwóch krajów, przebywając na terenie Polski musi posiadać ważny dokument, potwierdzający taki stan rzeczy. Wedle prawa jednostka ma obowiązek okazania dowodu osobistego lub paszportu w momencie wylegitymowania przez policję.