Monarchia despotyczna - definicja, cechy. Przykład starożytnego Egiptu

Monarchia despotyczna jest ustrojem, w którym pełnia władzy należy do jednej osoby, która władzę zdobyła najczęściej w sposób legalny. Jednostka sprawująca władzę dzierży zarówno władzę prawodawczą i wykonawczą, jak i sądowniczą.

Monarchia despotyczna różni się od innych ustrojów monarchicznych wieloma cechami. Po pierwsze, istniało w niej nie tylko przekonanie, na temat boskości władzy (jakie uznawane było także w wielu innych typach monarchii), ale także wierzono, że władca jest bogiem lub synem boga. Jednocześnie władca pełni rolę najwyższego kapłana. Po drugie, w monarchii despotycznej władca nie był ograniczony żadnymi prawami, co odróżnia władzę despotyczną nawet od monarchii absolutnej, w której król, mimo monopolu na władzę, podlegał pewnym skodyfikowanym prawom.

Innymi ważnymi cechami despotyzmu był scentralizowany model państwa (co jest właściwe także dla monarchii absolutnej), a także mocno zhierarchizowana struktura społeczna. Najważniejszą rolę w despotycznym państwie najczęściej odgrywali kapłani, którzy, jako nieliczni posiadali szeroką wiedzę i wykształcenie – nieraz wystarczające do manipulowania sprawującym władzę monarchą. Warto dodać, że monarchia despotyczna, jak większość...