Poprawność polityczna - co to jest poprawność polityczna? Definicja, opis, przykłady

Poprawność polityczną można zdefiniować jako proces używania języka zgodnie z określonymi oraz powszechnie przyjętymi zasadami, w związku z kształtowaniem opinii publicznej w dyskusjach politycznych. Najważniejszym celem, związanym z koniecznością zachowania poprawności politycznej, jest zachowanie wzajemnego szacunku między członkami dyskusji. Kluczowym czynnikiem jest tu tolerancja wobec przeciwnika polemiki.

Zachowanie poprawności politycznej opiera się w głównej mierze na powstrzymywaniu się od używania słów powszechnie uznawanych za obraźliwe oraz stosowaniu eufemizmów. Podstawową zasadą kształtującą poprawność polityczną jest zachowanie neutralności. Do tego zakresu należy także włączyć podteksty, gestykulację czy symbolikę. Nie należy bowiem w trakcie prowadzenia dyskusji obrażać bezpośrednio lub też pośrednio jakąkolwiek grupę społeczną. Delikatniejsze sformułowania są przejawem właśnie stosowania tego typu poprawności zachowania.

Zjawisko stosowania kodeksu poprawności politycznej ma swoje korzenie w Stanach Zjednoczonych. Powoli rozpowszechniało się także na inne kraje, wymuszając tolerancję oraz poszanowanie godności osobistej w trakcie politycznych utarczek słownych. Jest to przejaw występującej oraz rozwijającej się normy obyczajowej. Poprawność polityczna początkowo była proklamowana głównie w środowiskach uniwersyteckich oraz liberalnych, do tej pory można zauważyć pogardliwą niechęć do stosowania wyrażeń mniej obraźliwych wśród reprezentantów partii konserwatywnych.

Należy podkreślić fakt, iż zachowanie zasad poprawności politycznej w wypowiedziach publicznych nie jest przejawem ograniczanie wolności woli czy też sumienia. Nie ma to także żadnego związku z cenzurą. W głównej mierze bowiem zjawisko to służy szerzeniu się tolerancji wobec osób o innych poglądach, wierzeniach czy też kolorze skóry.

Poprawność polityczna może spotkać się z krytyką pod względem, czasem zbytniego, złagodzenia wydźwięku wypowiedzi. Trudno wyrazić bowiem jakąś myśl w sposób dosadny przy użyciu tylko delikatnych wyrażeń. Z kolei często ma miejsce sytuacja, w której polityk stosuje kodeks językowy wbrew sobie, wyłącznie w celu uzyskania poparcie danej grupy odbiorców. To jedna z wad tego systemu.