Polityka zagraniczna Polski po 1989 r. - opracowanie

Polityka zagraniczna Polski po 1989 r. diametralnie się zmieniła. Przed 1989 r. niemalże wszystkie decyzje polityki zagranicznej uzależnione były od decyzji władz radzieckich lub decyzji partii komunistycznej w Polsce. Po 1989 r., kiedy obalono władzę i ustrój komunistyczny, nastąpił zwrot polityki zagranicznej w kierunku zachodnim. Polska zaczęła starać się o wejście w strukturę Unii Europejskiej i zaczęła nawiązywać kontakty z państwami zachodnimi. 

Po całkowitym upadku bloku sowieckiego, wszystkie państwa Układu Warszawskiego rozpoczęły proces powolnej i stopniowej demokratyzacji, otwierając się tym samym na współpracę z krajami zachodnimi w Europie – zwłaszcza z Niemcami, Francją i Wielką Brytanią. Polska polityka zagraniczna dążyć zaczęła do tego aby zapewnić nowej Polsce jak najszybszy rozwój gospodarczy, a poprzez nawiązanie stosunków z państwami Europy Zachodniej można było mówić o wstąpieniu w struktury Unii Europejskiej. 

W 1989 r. ostatecznie uregulowano wszelkie stosunki ze Związkiem Radzieckim, unormowano sytuację z sąsiadami i zwrócono się w stronę Zachodu. Polska rozpoczęła mozolny proces wstąpienia do Unii. 

Rozpoczęto negocjacje już w 1990 r., a w 1991 r. podpisano Układ Europejski, który potwierdzał, że Polska rozpoczęła proces integracji z Unią. Układ ten wszedł w życie w 1994 r., a w 1997 r. rozpoczął się pełnoprawny proces akcesyjny. 

Cała polityka zagraniczna Polski zaczęła skupiać się na wejściu w struktury UE. 1 maja 2004 r. zakończył się proces negocjacji i Polska oficjalnie wstąpiła do Unii Europejskiej. Dalszy proces w kolejnych latach w polityce zagranicznej oznaczał umocnienie Polski w sferze unijnej. Zaangażowała się militarnie w Afganistanie, w Jugosławii itd. 

Po 1989 r. Polska stanęła w obliczu kryzysu i słabości gospodarczej spowodowanej rządami komunistycznymi, które przyczyniły się do osłabienia kraju i doprowadziły do ruiny w niemalże wszystkich sektorach gospodarki publicznej. 

Stopniowe reformy wewnętrzne Leszka Balcerowicza pozwoliły na uratowanie Polski przed katastrofą, niestety bez pomocy państw zachodnich niemożliwa stała się poprawa jakości życia, stąd też Polska zwróciła się o pomoc do Unii Europejskiej. 

Polska chciała stać się pełnoprawnym członkiem Europy, ponieważ od 1945 r. za żelazną kurtyną nie miała możliwości uczestnictwa w życiu politycznym i gospodarczym Europy Zachodniej.