List św. Jakuba - streszczenie, interpretacja

Autorem tego listu jest św. Jakub Młodszy, syn Alfeusza, czyli Kleofasa. Jego matka natomiast była krewną Matki Bożej. Św. Jakub Młodszy był zatem krewnym Pana Jezusa, przez określany jest w Piśmie Świętym go ,,bratem Pana”. Św. Paweł nazywał Jana Młodszego ,,kolumną Kościoła”, gdyż przez trzydzieści lat był on biskupem Jerozolimy. 

Był bardzo szanowany, nie tylko wśród chrześcijan, ale także wśród Żydów, którzy doceniali jego surowy i bardzo pobożny styl życia. Św. Jakub Młodszy umarł śmiercią męczeńską w 62 roku, został skazany na śmierć przez ukamienowanie przez arcykapłana. 

Adresatami listu św. Jakuba są żydochrześcijanie, prawdopodobnie zamieszkujący Palestynę i kraje sąsiednie. Przyczyną napisania listu przez biskupa Jerozolimy były pogłoski o niezgodnościach panujących w gminie, zachwianiu wiary, sporach i kłótniach, pojawiających się rozłamach. Zwraca on uwagę na rodzącą się pomiędzy chrześcijanami kłótliwość, chciwość, szerzenie się obgadywania i oczerniania bliźniego swego. Na końcu listu św. Jakub wzywa do cierpliwości w czekaniu na przyjście Pana oraz nawołuje do gorliwej modlitwy. 

Prawdopodobnie list powstał w 48 roku, gdyż nie znajdujemy w nim wzmianki o sporze, jaki powstał podczas podróży misyjnych św. Pawła między chrześcijanami pochodzenia pogańskiego a chrześcijanom pochodzenia żydowskiego, którzy pragnęli narzucić Prawo Mojżeszowe.