Zakony rycerskie w średniowieczu - Powstanie zakonów rycerskich

Po trwałym zainstalowaniu swojej władzy na Bliskim Wschodzie, chrześcijanie stanęli przed poważnym problem, jakim była liczebność ich armii, która w obliczu stałego zagrożenia ze strony sąsiednich władców muzułmańskich nie gwarantowała bezpieczeństwa granicom państw krzyżowych. Największym ich zmartwieniem była niemożność sukcesywnego uzupełniania szeregów swojego wojska, ze względu na stosunkowo niewielką liczbę rycerzy, którzy zdecydowali się nie wracać do swoich domów. Osobną kwestią była jeszcze wartość bojowa i sprawność pospolitego ruszenia jakie zwoływano jedynie w razie konieczności. W celu skuteczniejszej obrony swoich posiadłości oraz zdobycia większej niezależności od potężnych, nie zawsze podążających za jego myślą polityczną, wasali król jerozolimski postanowił w końcu skupić swoją uwagę na tzw. zakonach rycerskich i na nich oprzeć dowodzoną przez siebie armię.

Zakony rycerskie były powstałymi z pierwotnych stowarzyszeń utworzonych jeszcze w minionym wieku do ochrony i obsługi przybywających do Ziemi Świętej, bractwa zakonne, których role modlitewne i kontemplacyjne zostały ograniczone do niezbędnego minimum na rzecz obowiązku walki z niewiernymi. Oprócz braci duchownych w ich skład wchodzili także bracia...