Stosunek Rosji do sprawy polskiej w okresie I wojny światowej

Kiedy wybuchła I wojna światowa, dla obu stron konfliktu coraz ważniejsze stało się poparcie mniejszości narodowych, które nie posiadały swoich własnych państwowości, a mogły wziąć czynny udział w walkach po jednej, bądź po drugiej ze stron frontu. Nader istotną rolę w omawianej przeze mnie tutaj kwestii spełniali Polacy, którzy to od dawien dawna wykazywali się ogromną bitnością, walecznością, niesamowitą odwagą oraz wielkim zaangażowaniem w sprawę. Docenić to musiały także państwa zaborcze takie jak Prusy, Austria czy Rosja. I to właśnie między państwami miało dojść do największych przepychanek w walce o serca i sympatię Polaków. Przedstawię jak sprawa ta wyglądała ze strony Rosji.

25 grudnia 1916 car Rosji - Mikołaj II - skłoniony różnymi propozycjami skierowanymi ze strony państw zachodnich ku Polsce, postanowił wystąpić i ze swoją propozycją utworzenia państwa polskiego. Wówczas to wystąpił on z hasłem powołania i stworzenia wolnej Polski, która miała w swoich granicach skupiać ziemie wszystkich trzech zaborów. Jednakże szczegóły utworzonej w ten sposób Polski zostały pominięte, co mogło budzić wiele wątpliwości, tym bardziej, że Polacy mieli już bogate doświadczenie w stosunkach z Rosją w podobnych sprawach. Wystarczy choćby wspomnieć o Królestwie Polskim, które pod zarządem i znacznym wpływem Rosjan miało najbardziej liberalną w Europie konstytucję gwarantującą szeroki zakres wolności obywatelskich. Wówczas to owe zapisy nie były do końca realizowane przez mocodawców, były jedynie pewnym eksperymentem dla ówczesnego cara Rosji.

Wkrótce na terenie Rosji doszło do kolejnej już rewolucji, która obaliła wreszcie carat, zmieniła rządy, a poprzez to musiał się zmienić stosunek Rosji do samej Polski. Ale to już inny temat.