I wojna światowa - Front wschodni - opracowanie

Front wschodni podczas I wojny światowej różnił się znacznie od swego zachodniego odpowiednika, głownie poprzez sposób prowadzenia walk. Walki lat 1914-1917, mimo kilku wyjątków, nie miały typowo okopowego charakteru. Wynikało to w głównej mierze z ogromnego rozciągnięcia linii frontu oraz specyfiki terenów, na których toczyły się walki. W wyniku przejęcia władzy w Rosji przez bolszewików wojna na Wschodzie zakończyła się także rok wcześniej niż na zachodzie Europy.

Działania wojenne rozpoczęły się dnia 17 sierpnia 1914 roku atakiem rosyjskich wojsk dowodzonych przez gen. Pawła Rennenkampfa, w dwa dni później do walk włączyły się oddziały Aleksandra Samsonowa. Dzięki defensywnej postawie głównodowodzącego wojsk niemieckich Friedricha von Prittwitza, udało się żołnierzom carskiej Rosji zająć tereny Prus Wschodnich. Sukces jednak nie trwał długo, dowództwo niemieckie wymieniło niesprawdzonego generała na marszałka Paula von Hindenburga.

Odmieniło to sytuację na froncie. Nowi dowódcy błyskawicznie przygotowali i przeprowadzili kontrofensywę, której skutkiem była bitwa pod Tannebergiem. Zakończyła się ona całkowitą klęską wojsk rosyjskich, ale nie była jedyną z ich porażek. Kolejna bitwa...