Państwo polskie za panowania Mieszka I - opracowanie zagadnienia

Mieszko I objął władzę na terenach polskich około 960 r. Pierwszą decyzją polityczną Mieszka było opanowanie Pomorza Zachodniego. Uwikłał się w konflikt z Wolinianami, który spustoszył ziemię za Odrą. Polskie siły były zbyt słabe by prowadzić wojnę o terytorium, zawarto więc sojusz z Czechami, którego przypieczętowaniem było małżeństwo Mieszka I z czeską księżniczką Dobrawą.

Mieszko I chciał zażegnać problem na zachodniej granicy, toteż zdecydował się płacić cesarzowi Ottonowi I trybut. Wspólnie z czeskimi siłami Mieszko I pokonał pod Cedynią w 972 r. margrabiego Hodo. Zwycięstwo to było na tyle doniosłe, że Mieszko I nie musiał zrzekać się panowania nad tymi zmieniani podczas pobytu u cesarza. Po śmierci Dobrawy, Mieszko I poślubił Odę córkę margrabiego Dytryka.

W kwestiach wewnętrznych państwo polskie zawdzięcza przede wszystkim przyjęcie chrztu w 966 r. co wiązało się z wejściem państwa polskiego na arenę międzynarodową w Europie. Panowanie Mieszka I to przede wszystkim walka o poszerzenie podstaw terytorialnych państwa polskiego. Miało to ogromne znaczenie ponieważ udało się Mieszkowi I zespolić podzielone plemiona słowiańskie, których spoiwem było wspólne pochodzenie etniczne i zgodność interesów. Za czasów Mieszka I kolebką państwa polskiego była siedziba Polan czyli Wielkopolska z jej głównym ośrodkiem w Gnieźnie.

Wedle streszczonego podania opisanego w Dagome Iudex, terytorium państwa Mieszka I składało się z Pomorza od strony północnej, od wschodu graniczyło z Prusami i Rusią, granica biegła wzdłuż linii na w która wchodził również Kraków i wzdłuż Odry z Ołomuńcem włącznie. Badacze są sceptyczni co do interpretacji okrojonego tekstu Dagome Iudex, wiadomo natomiast, że państwo polskie za Mieszka I było jednolite i zjednoczone, co później dokończył syn Mieszka I - Bolesław Chrobry. Terytorium państwa za Mieszka I liczyło ok. 250 tys. km2 a stan mieszkańców szacuje się na ok. 1 mln. Było więc słabo zaludnione a na terenach dominowały lasy i puszcze.

Największe osady za Mieszka I znajdowały się w Wolinie, Pyrzycach, Gdańsku, Tczewie, Kruszwicy i Gnieźnie. Dobrze zasiedlony był również Kalisz, Łęczyca i Sieradz. Na Odrą doskonale rozwinięte osady znajdowały się na terytoriach śląskich plemion - Ślężan, Opolan i Golężyców. Mieszko I był więc władcą wybitnym, aby uniknąć konfliktu zbrojnego uznał on zwierzchność cesarstwa nad państwem polskim, złożył cesarzowi egzotyczny dar - wielbłąda. Warto też wspomnieć, że w wojnie o przyłączenie Śląska do Polski, korzystał Mieszko I ze wsparcia wojsk cesarskich. W 990 r. nastapiło ostateczne zjednoczenie ziem polskich przez Mieszka I. Tereny polskie obejmowały Małopolskę, Wielkopolskę, Śląsk, Mazowsze i Pomorze. Poza terytorium Mieszka I leżały jedynie Grody Czerwieńskie.