Powstanie cesarstwa frankijskiego – koronacja Karola Wielkiego

Błyskotliwe sukcesy Karola Wielkiego na arenie międzynarodowej oraz wewnętrzne wzmocnienie jego kraju poprzez szereg udanych reform, stworzyły potężne, niespotykane dotąd w tej części Europy państwo, które swoim zasięgiem obejmowało niemal cały zachodni chrześcijański świat. Pozycję króla wśród poddanych mu ludów, a także wśród sąsiadów umacniało dodatkowo papiestwo, które we Frankach upatrywało swojego protektora i sojusznika.

Początkowo pojawiła się nawet idea, aby w celu restauracji historycznego Imperium Rzymskiego połączyć pośrednio kontynuujące jego tradycję państwo Franków z bezpośrednim sukcesorem rzymskich cesarzy - Bizancjum. Miało się to dokonać poprzez ślub Karola Wielkiego z cesarzową Ireną, panującą zgodnie z prawem w Bizancjum, ale ostatecznie, dzięki staraniom papiestwa, do małżeństwa nie doszło. W tym czasie rezydujący w Rzymie papieże byli stare narażeni na intrygi arystokratów rzymskich oraz najazdy plemion Longobardzkich z północy. Ponadto wciąż aktualny pozostawał doktrynalny konflikt pomiędzy głowami kościołów zachodniego i wschodniego o faktyczne przywództwo nad chrześcijańskim światem. Skazane na samodzielną wówczas walkę papiestwo, z pewnością nie zdołałoby...