II rozbiór Polski - 23 styczeń 1793

Ludziom, którym zależało na zreformowaniu i zreperowaniu podupadającej Rzeczypospolitej, zostało już bardzo mało czasu. Nie było już nadziei, że reformy ustrojowe i społeczne zostaną wprowadzone na czas. Co prawda, wprowadzono 3 maja 1791 roku konstytucję, która to czyniła we wspaniały sposób, pozwalając krajowi postawić ogromny krok naprzód. Mocarstwa otaczające Polskę nie spostrzegły tego, gdyż zajęte były obserwowaniem i reagowaniem na wydarzenia, które targały ówczesną Francją. A była to rewolucja, która przewracała do góry nogami stosunki społeczne, wprowadzając Wielką Kartę Praw Człowieka i Obywatela, a wreszcie 3 września 1791 roku konstytucję.

Wreszcie jednak Europa musiała spostrzec, że i w Polsce zaszły pewne daleko idące zmiany. Stosunek różnych państw do owych przemian był oczywiście różny - choćby w Anglii przedstawiano Polskę jako przykład bezkrwawego rozwiązywania problemów, podczas gdy we Francji podobne problemy postanowiono rozwiązać poprzez krwawe rozruchy, które pociągnęły za sobą ogromną liczbę ofiar. Oczywiście w takich pokojowych przemianach prowadzących do wzmocnienia państwowości Polskiej, mocarstwa sąsiednie takie jak choćby Prusy musiały dostrzegać ogromne zagrożenie...