Moja ulubiona baśń - Jakub i Wilhelm Grimmowie

Spośród baśni braci Grimm najbardziej podoba mi się ta o wilku i siedmiu koźlątkach. Baśń opowiada o koziej rodzinie – w niewielkim domku mieszka matka koza i jej siedmioro dzieci. Pewnego dnia matka musi pójść do lasu, ale przed wyjściem ostrzega swoje pociechy, by nie otwierały nikomu drzwi, ponieważ może na nie napaść zły wilk, który kręci się w okolicy. Ostrożne koźlęta biorą sobie do serca przestrogę matki. Rzeczywiście wilk pojawia się pod ich domkiem i udając że jest ich matką, prosi o otwarcie drzwi. Ale koźlęta rozpoznają po grubym głosie, że to wilk i nie wpuszczają go do środka. Sprytne zwierzę połyka więc kredę, dzięki czemu jego głos staje się tak cienki, że bez trudu może udawać mamę koźląt. Tym razem jednak mądre maluchy dostrzegają kosmatą, brązową łapę wilka. Oczywiście nie otwierają drzwi. Wilk biegnie więc do piekarza i młynarza, smaruje łapę ciastem i posypuje mąką. Kiedy ponownie puka do drzwi, koźlęta proszą by pokazał łapę. Wilk pokazuje ubieloną łapę i maluchy wpuszczają go do środka.

Drapieżnik połyka sześć koźlątek, oprócz jednego, najmłodszego, które zdołało ukryć się w zegarze. Najedzony wilk odchodzi i zasypia nad rzeką. Po chwili do domu wraca matka i z przerażeniem wysłuchuje opowieści najmłodszego...