Moja ulubiona baśń - Jakub i Wilhelm Grimmowie

Spośród baśni braci Grimm najbardziej podoba mi się ta o wilku i siedmiu koźlątkach. Baśń opowiada o koziej rodzinie – w niewielkim domku mieszka matka koza i jej siedmioro dzieci. Pewnego dnia matka musi pójść do lasu, ale przed wyjściem ostrzega swoje pociechy, by nie otwierały nikomu drzwi, ponieważ może na nie napaść zły wilk, który kręci się w okolicy. Ostrożne koźlęta biorą sobie do serca przestrogę matki. Rzeczywiście wilk pojawia się pod ich domkiem i udając że jest ich matką, prosi o otwarcie drzwi. Ale koźlęta rozpoznają po grubym głosie, że to wilk i nie wpuszczają go do środka. Sprytne zwierzę połyka więc kredę, dzięki czemu jego głos staje się tak cienki, że bez trudu może udawać mamę koźląt. Tym razem jednak mądre maluchy dostrzegają kosmatą, brązową łapę wilka. Oczywiście nie otwierają drzwi. Wilk biegnie więc do piekarza i młynarza, smaruje łapę ciastem i posypuje mąką. Kiedy ponownie puka do drzwi, koźlęta proszą by pokazał łapę. Wilk pokazuje ubieloną łapę i maluchy wpuszczają go do środka.

Drapieżnik połyka sześć koźlątek, oprócz jednego, najmłodszego, które zdołało ukryć się w zegarze. Najedzony wilk odchodzi i zasypia nad rzeką. Po chwili do domu wraca matka i z przerażeniem wysłuchuje opowieści najmłodszego syna o tym, co wydarzyło się w domu. Koza odnajduje wilka, rozcina mu brzuch, uwalnia swoje dzieci a potem napycha wilczy brzuch kamieniami i zaszywa go. Kiedy wilk się budzi, wypełniony kamieniami żołądek bardzo mu ciąży, więc idzie napić się wody do studni. Pochyla się nad nią, wpada do środka i tonie.

Bajka o wilku i koźlątkach bardzo mi się podoba, dlatego, że dobrze się kończy. Niebezpieczny wilk zostaje ukarany za pożarcie koźląt. W porównaniu z innymi utworami braci Grimm, w bajce występuje stosunkowo mało przemocy – na przykład w Kopciuszku złe siostry głównej bohaterki obcinają sobie odpowiednio palec i piętę, by wcisnąć na nogę bucik, który Kopciuszek zgubił uciekając z balu. Królewicz widzi lejącą się krew i orientuje się, że został oszukany.

Bajka o koźlątkach ma natomiast ważny wymiar edukacyjny – może nauczyć dzieci, jak mają reagować, kiedy zostają same w domu, jak zachować się, kiedy ktoś zapuka do drzwi. Można uczyć się na błędach koźląt – niepotrzebnie mówiły wilkowi, po czym poznają, że ich oszukuje. Mogły nie  informować go, że ich mama ma cieńszy głos lub białe łapy, bo to tylko ułatwiło wilkowi zadanie. Co prawda potrzebował aż trzech prób, by wreszcie dostać się do domku, ale gdyby nie wiedział, po czym koźlątka poznają, że chce je wprowadzić w błąd, pewnie nigdy nie udałoby mu się wedrzeć do środka.

Łakomstwo i drapieżność wilka zostaje ukarana. To też ważna kwestia, bo nie wszystkie bajki kończą się karą dla złych bohaterów.