Normanowie - grupa etniczna, społeczeństwo, podboje. Opracowanie
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
Termin „Normanowie” pochodzi z języka staronordyckiego i oznacza dosłownie „ludzi z północy”, a używany jest powszechnie do określenia wczesnośredniowiecznych mieszkańców Półwyspu Skandynawskiego. W Europie stali się oni znani dzięki swojej wielkiej waleczności oraz ogromnej wartości bojowej swoich wojowników, a także ze względu na organizowane już od VII wyprawy łupieskie.
Normanowie etnicznie należeli do grupy German Północnych. Około IX w. podzielili się oni na cztery mniejsze grupy plemienne: panujących w środkowej i północnej części Półwyspu Skandynawskiego Szwedów, zamieszkujących cieśniny łączące Skandynawię z Europą oraz Jutlandię Duńczyków, Norwegów na zachodzie oraz spotykanych głównie na południu Skandynawii Gotów.
Ciężkie warunki klimatyczne oraz niekorzystne ukształtowanie pokrytego głównie przez rozległe pasma górskie i lasy Półwyspu Skandynawskiego sprawiły, że Normanowie z czasem zostali niejako zmuszeni do poszukiwania nowych terenów pod osadnictwo. Nie bez znaczenia był również wysoki przyrost naturalny oraz postępujące przeludnienie niewielkich i nielicznie nadających się do zwartego osadnictwa terenów Skandynawii. Specjalizujący się głównie w rybołówstwie, mniej w hodowli i rolnictwie, Normanowie przywykli do dalekich wypraw morskich w poszukiwaniu łowisk, które z czasem przekształciły się w zorganizowane akcje osadniczo-łupieskie.
Społeczeństwo skandynawskie w miarę swojego stosunkowo powolnego rozwoju uległo rozwarstwieniu pod względem majątkowym na panów (drott) i chłopów, którzy jednak posiadali oprócz niekwestionowanej wolności osobistej (co w średniowiecznej Europie było raczej ewenementem) także spory wpływ na władzę poprzez udział w wiecach i zgromadzeniach. W gospodarstwach rolnych i hodowlanych w Skandynawii pracowali głównie niewolnicy oraz tzw. brańcy – jeńcy pochwyceni w czasie licznych zamorskich kampanii wojennych. Normański świat plemienny cechował lokalny partykularyzm, tj. rozbicie na pomniejsze państewka i władztwa, które zakładane były przez niemal każdego, posiadającego w miarę silną drużynę, wodza przyjmującego następnie tytuł króla (konung).
W IX w. normańskie plemiona jutlandzkie zetknęły się po raz pierwszy z chrześcijańskim państwem Franków w czasie wojen, jakie toczyli oni z Sasami – sojusznikami Normanów. Rozszerzanie się w Europie wpływów nowej religii zaowocowało przyjęciem przez władcę duńskiego Haralda Klaka chrztu w obrządku łacińskim z rąk Ludwika Pobożnego w roku 826. Około roku 900 dokonało się ostateczne zjednoczenie plemion duńskich w jedno państwo pod wodzą króla Groma Starego. Jego syn i następca Harald Sinozęby (958-987) toczył zacięte boje z ekspansywnym Cesarstwem Niemieckim, ale w końcu musiał uznać jego zwierzchnictwo. Największą potęgę osiągnęło państwo duńskie pod wodzą króla Kanuta II Wielkiego (1018-1035), który zdołał czasowo zdobyć również korony Anglii (1016) oraz Norwegii (1028).
Również w IX w. (872) dokonało się za sprawą Haralda Pięknowłosego z rodu Ynglingów zjednoczenie i powstania Królestwa Norwegii. Jednak niemal całe następne stulecie wypełniły głównie walki o władzę pomiędzy lokalnymi możnymi (jarlami), które ukrócił dopiero w 995 r. po powrocie z wygnania Olaf Tryggvasson, któremu również przypisuje się wprowadzenie w Norwegii chrześcijaństwa.
Cykliczne najazdy Normanów na pobliskie terytoria towarzyszyły im niemal od samego początku istnienia ich bytu plemiennego w VII w. Jednak ich typowo łupieski charakter zmienił się na przestrzeni IX w. i od tego czasu przypominał raczej zorganizowaną i zakrojoną na szeroką skalę akcje osadniczą.
Podobne wypracowania do Normanowie - grupa etniczna, społeczeństwo, podboje. Opracowanie
- Claudio Monteverdi - biografia, życiorys
- Ruch oporu w czasie II wojny światowej - Europejski ruch oporu w czasie II wojny światowej
- Październik 1984 - śmierć Jerzego Popiełuszki
- „Epos o Gilgameszu” i „Enuma Elisz” - kultura Mezopotamii
- Czerwoni Khmerzy - Ruch Czerwonych Khmerów
- Kształtowanie się narodów w Europie i ich wkład w historię oraz współistnienie i konflikty między państwami
- Piastowie śląscy - utracona szansa na zjednoczenie ziem polskich - opracowanie
- Jan Gutenberg - dzieła, wynalazki
- Bernard Montgomery - biografia. Ocena postaci
- Olga Boznańska - biografia, życiorys
- Ustasze chorwaccy i ich ideologia
- Hector Berlioz - biografia, życiorys
- Merowingowie - charakterystyka rządów
- Asyria - Państwo asyryjskie - Państwo średnioasyryjskie
- Kolonie brytyjskie w azji w XIX wieku - Indie
- James Watt - biografia, życiorys
- Sprawa Inflant w polityce Bałtyckiej w XVI i XVII w - wojny o panowanie nad Bałtykiem
- Śmierć Stalina i jej konsekwencje - opracowanie zagadnienia
- Henryk Wieniawski - biografia, życiorys
- Rola oświaty, kultury i nauki w integracji społeczeństwa polskiego w pierwszych latach niepodległości