Wojciech Jaruzelski - biografia, życiorys

Wojciech Jaruzelski urodził się 6 lipca 1923w Kurowie, miejscowości położonej niedaleko Puław. Jego rodzina wywodziła się z ziemiaństwa i legitymowała herbem Ślepowron. Rodzina Jaruzelskich była bardzo oddana religii i wychowywała swego syna w duchu katolicyzmu.

Z rodzinnego Kurowa Wojciech i jego najbliżsi musieli wyjechać w roku 1939, po wybuchu II wojny światowej. Udali się na wschód, a ściślej – na Litwę. Rok później, kiedy Rosja włączyła kraj w swój obręb, Wojciech został zesłany na Syberię. Pracował razem z innymi więźniami przy wyrąbie drzew. Po wydostaniu się na wolność, Jaruzelski chciał walczyć u boku generała Andersa. Niestety nie udało mu się zaciągnąć do armii. Ukończył więc, w Riazaniu, szkołę wojskową (oficerską). Następnie pełnił funkcję dowódcy plutonu zwiadowczego. Wojciech Jaruzelski był wojskowym dobrze przygotowanym merytorycznie do swojej służby jako absolwent Wyższej Szkoły Piechoty i Akademii Sztabu Generalnego. Swoją wiedzę przekazywał młodszym żołnierzom. Nie był to koniec jego edukacji. Od roku 1950 przez dwa kolejne lata uczęszczał do Wieczorowego Uniwersytetu Marksizmu i Leninizmu.

Kariera wojskowa Jaruzelskiego przebiegała w błyskawicznym tempie. 11 listopada 1944 został mianowany podporucznikiem, a w roku następnym porucznikiem. W roku 1946 otrzymał stopień kapitana. Dwa lata później, 10 lipca 1948, został majorem. Kilka miesięcy później, 25 stycznia, mianowano go podpułkownikiem, a potem (31 grudnia 1953 roku) pułkownikiem. Od roku 1956 był generałem, kolejno – brygady, dywizji (1960), broni (1968), aż 23 września 1973 roku otrzymał stopień generała armii.

Jaruzelskiego zajmowały sprawy związane z polityką. W roku 1962 otrzymał nominację na wiceministra obrony narodowej. Funkcję ministra w owym resorcie pełnił od 11 kwietnia 1968 roku 21 listopada roku 1983. W 1970 roku pod jego jurysdykcją stłumiono robotnicze wystąpienie. To w związku z jego decyzją, wydaną 14 grudnia (tego samego roku). na Wybrzeżu doszło do brutalnego stłumienia tamtejszych wystąpień. Jedną z najgłośniejszych i budzących najwięcej kontrowersji decyzją było wprowadzenie stanu wojennego w Polsce. Przygotowania do owej akcji generał Jaruzelski rozpoczął w sierpniu 1980 roku. Rok później, 13 grudnia, plan został wprowadzony w życie. W tym czasie dowodził Wojskową Radą Ocalenia Narodowego.

W roku 1985, dnia 6 listopada, Jaruzelski został powołany na urząd Przewodniczącego Rady Państwa, który sprawował do 19 lipca 1989 roku. Ostatni dzień na tym stanowisku był jednocześnie pierwszym na urzędzie Prezydenta PRL. Od 31 grudnia tegoż roku Jaruzelski był kolejnym prezydentem Rzeczypospolitej Polskiej. Jego kadencja zakończyła się 22 grudnia 1990 roku, kiedy to prezydentem został Lech Wałęsa.

Jaruzelski był związany z Polską Partią Robotniczą. Był jej członkiem od roku 1947 aż do 1964. Następnie, od 1970 roku, związał się z KC PZPR. Początkowo był jedynie członkiem Komitetu Centralnego, ale już od roku 1971 – członkiem Biura Politycznego partii. Dziesięć lat później, dnia 18 października, wybrano go I sekretarzem partii.

Od roku 1990 Jaruzelski praktycznie nie uczestniczył w życiu publicznym, usunął się w cień. Media zainteresowały się jego osobą, gdy zostały mu postawione zarzuty, dotyczące decyzji podejmowanych podczas jego wieloletniej kariery polityka i wodza. Jak się okazało, wiele z wydanych w tamtych czasach rozkazów i podjętych decyzji było niezgodnych z konstytucją czy prawami człowieka. Jaruzelski nadal jest zdania, że wszystkiemu, co robił, przyświecał cel nadrzędny – dobro kraju i jego obywateli. Historycy i prokuratorzy, w świetle ujawnianych ciągle nowych faktów z życia i okresu politycznej aktywności Jaruzelskiego, są innego zdania.