Herb - znaczenie herbu

Rozpatrując znaczenie herbu, należy odwołać się do jego korzeni. Herb wywodzi się z chorągwi, pod którą grupowali się rycerze na polu bitwy. Skupiali się oni pod odpowiednio barwionym proporcem, na którym tkwił bojowy znak. Znak ten następnie stał się częścią składową herbu. Początkowo zatem znaczenie związane było z określeniem, do jakiej chorągwi dany rycerz przynależy.

W wieku XII znakiem owym opatrzony był zarówno hełm, jak i rycerska tarcza. Od wieku XIII herb oznaczał już przynależność do szlacheckiej rodziny. Jednak nie tylko szlachta używała herbów, bowiem posługiwali się nim np. urzędnicy dworscy – był to herb ich zwierzchnika, zazwyczaj króla. Herbu używały także miasta. Różne znaczenie miały także herby w zależności od państwa –  wystarczy bowiem porównać Rzeczpospolitą z Wielką Brytanią.

W Rzeczpospolitej heraldyka oznaczała się prostotą, co brało się z tego, że herbem posługiwał się ród i szlachta bardzo broniła tego stanu rzeczy i prawa do równości. W Wielkiej Brytanii ta równość nie była już taka oczywista. Heraldyka angielska oznaczała jednocześnie stan posiadania i ważność danego obywatela, co znalazło odbicie właśnie w skomplikowaniu heraldycznych przedstawień.

Skoro w Rzeczpospolitej herb oznaczał przynależność do danego rodu, a nie, jak miało to miejsce na Zachodzie, do danej rodziny, stąd  też mała ilość herbów w Polsce. Wskazuje się, że o ile w wieku XIV w Polsce było 274 herbów, tak w Niemczech, w tym samym okresie czasu, 200 tysięcy.

Herb od początku swego istnienia świadczył o tożsamości legitymujących się nim. Początkowo była to tożsamość związana z polem bitwy, pozwalająca rycerzowi na orientację w walce, pozwalająca na odróżnienie swoich od wrogów. Z czasem herb świadczył o przynależności do danej grupy społecznej, co oczywiście też oznaczało tożsamość. Jak bardzo była ona silna, widać na przykładzie szlachty polskiej, gdzie łączyło się to z szeregiem przywilejów, których szlachta broniła. Za bezprawne posługiwanie się herbem groziła natomiast konfiskata majątku, a w Anglii – śmierć.