Motyw przyrody w literaturze różnych epok - opracowanie

Przyroda bardzo często ukazywana jest w dziełach literackich. Raz występuje w postaci groźnej i nieokiełznanej matki natury, innym razem stanowi tło dla romantycznej miłości lub sposób na ukazanie ogromu i wspaniałości dzieł bożych.

Takie ujęcie obserwujemy w Księdze Rodzaju, gdzie Eden przedstawiony jest jako idealny ogród, gdzie panuje wieczna wiosna, a ziemia sama rodzi plony. Drzewa uginają się pod ciężarem owoców, kłosy same schylają się do zżęcia, a warzywa niemal same wysupłują się z ziemi. Rajski ogród jawi się jako kraina dostatku zarządzana przez dobrego Boga. Księga Rodzaju pokazuje więc, że pod opieką Najwyższego niczego człowiekowi nie może zabraknąć.

Renesans to epoka dążąca do ideału złotego środka, spokojnego, ziemiańskiego życia i harmonii z Bogiem i naturą. Mniej więcej takie wartości przedstawione są w utworze Mikołaja Reja pt.: „Żywot człowieka poczciwego”. Poeta wskazuje, ze żyjąc na wsi można doskonalić się we wszelkich cnotach i być bliżej Boga, który jest twórcą natury. Człowiek bowiem zmuszony jest żyć w jej rytmie, uprawiać pole, zbierać plony i sadzić nowe rośliny dokładnie wtedy, kiedy jest na to pora. Dzięki temu człowiek uświadamia sobie, że na wszystko jest właściwa pora i każde zdarzenie...