Adam Mickiewicz „Pieśń Filaretów” - interpretacja i analiza utworu

„Pieśń Filaretów” to jeden z najwcześniejszych utworów Adama Mickiewicza, powstał w roku 1820. Warto pamiętać, że pieśń nie jest utworem romantycznym, romantyzm w polskiej literaturze datuje się od wydania „Ballad i romansów” Mickiewicza, a więc od roku 1822, w których ujawniły się cechy poezji charakterystyczne dla nowego stylu i światopoglądu. „Pieśń Filaretów” ma raczej charakter klasycystyczny.

O klasycystycznym charakterze pieśni świadczą między innymi wyraźne nawiązania do literatury antycznej. Już pierwsze słowa utworu: „Hej, użyjmy żywota!/ Wszak żyjem tylko raz” są odwołaniem do stylu greckiego poety Anakreonta. Anakreontyki to wiersze o lekkiej tematyce, radosnym nastroju, głoszące radość życia, pochwałę biesiady, muzyki, towarzystwa. Właśnie w takim tonie utrzymana jest „Pieśń Filaretów”. Już sama forma pieśni stanowi odwołanie się do antycznego gatunku poetyckiego. Nawiązania do epoki starożytnej czytelne są również w propagowaniu epikurejskiej filozofii. „Carpe diem” to zasada epikurejskiego szczęścia przyświecająca autorowi pieśni. 

Filareci to stowarzyszenie ludzi młodych, pieśń ta stanowiła niejako jej hymn podkreślający wartość...