Eugène Delacroix „Konie arabskie walczące w stajni” - opis obrazu, interpretacja

Eugene Delacroix ukończył pracę nad „Końmi arabskimi walczącymi w stajni” w roku 1860. Był to już schyłkowy okres życia artysty (1798-1863), więc możemy rozpatrywać to dzieło jako jeden z jego najdojrzalszych obrazów.

Scena przedstawiona na płótnie rozgrywa się w stajni. Sugeruje to tytuł, ale można wywnioskować to także po wyglądzie przestrzeni. Mamy tu do czynienia z niewielkim pomieszczeniem o żółtawych ścianach, na których wiszą koce, derki i uprzęże. Z prawej strony, tuż przy suficie, znajduje się okno z drewnianymi ramami. W prawym, dolnym rogu obrazu znajduje się trzech mężczyzn. Dwóch z nich leży na podłodze, jakby zostali odepchnięci przez jakaś tajemniczą siłę. Jeden zamachuje się ręka, w której dzierży najprawdopodobniej bicz lub rózgę. Twarze całej trójki zwrócone są w lewą stronę obrazu, gdzie ściera się ze sobą para majestatycznych, potężnych ogierów. Koń stojący bliżej przestraszonych stajennych jest koloru białego, a jego grzywa i ogon są czarne. Górujący nad nim przeciwnik ma kasztanowe umaszczenie i nieco jaśniejsze włosie na grzywie i ogonie. Zwierzęta są zwarte w bojowym uścisku – stoją dęba, a ich łby stykają się ze sobą. Wygląda to nieco tak, jakby ciemniejszy...