Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Gałczyński „Prośba o wyspy szczęśliwe” - interpretacja i analiza wiersza

„Prośba o wyspy szczęśliwe” to wiersz Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego napisany w 1930 roku, kiedy poeta miał 25 lat. Utwór składa się z dwóch strof zbudowanych z czterech wersów każda. W wierszu nie ma rymów.

Podmiot liryczny typu bezpośredniego, pierwszoosobowy, zwraca się z prośbą do adresata wiersza o pomoc w dotarciu na wyspy szczęśliwe, mityczną krainę, gdzie nie ma doczesnych trosk znanych z normalnego życia. Wiersz jest typem liryki miłosnej. Nie wiadomo, kto jest adresatem utworu: na pewno osoba ukochana, ale nie można wykluczyć, że podmiot liryczny wyraża kobiecy punkt widzenia (prośba o pomoc i opiekę), wtedy adresatem wiersza – przedmiotem lirycznym – byłby ukochany mężczyzna. Sprawdźmy:

„A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź,
wiatrem łagodnym włosy jak kwiaty rozwiej, zacałuj,
ty mnie ukołysz i uśpij, snem muzykalnym zasyp, otumań,
we śnie na wyspach szczęśliwych nie przebudź ze snu”.

Sformułowania użyte w pierwszej ze zwrotek brzmią jak apel, prośba, wyrażenie życzenia („zawieź”, „zacałuj”, „ukołysz”, „uśpij”). W ten sposób zakochana kobieta może zwracać się do swojego mężczyzny. Ta wersja jest bardziej prawdopodobna niż przypuszczenie, że to mężczyzna prosi ukochaną o podróż na wyspy szczęśliwe. Tak czy inaczej, nie ma wątpliwości, że ta wyśniona i nierealna kraina to raj na ziemi, miejsce, gdzie nie panoszy się zło ani ból, panuje szczęście, spokój i cisza. Oprócz tych zalet, wspomniane wyspy są nieskażone wpływem człowieka – dziewicza przyroda, czysta jak kryształ woda, potężne drzewa:

„Rozmowy gwiazd na gałęziach pozwól mi słyszeć zielonych,
dużo motyli mi pokaż, serca motyli przybliż i przytul”.

Pobyt w tym raju na ziemi jest czymś niebywałym, dlatego podmiot liryczny prosi adresata utworu, by go nie budzić ze snu w tak wyjątkowej krainie. Wiersz wyraża obecną od wieków w naturze ludzkiej tęsknotę za idealnym światem, najczęściej kojarzącym się właśnie z miejscem odległym, oddalonym od cywilizacji, z bujną roślinnością i cudowną przyrodą.

Podobne wypracowania do Gałczyński „Prośba o wyspy szczęśliwe” - interpretacja i analiza wiersza