Oda jako gatunek literacki. Cechy ody

Oda jest to podniosły utwór liryczny, który wywodzi się z tradycji melicznej (pieśniowej). Zazwyczaj w odzie występuje podmiot zbiorowy, a celem jej napisania jest wychwalanie pewnej idei bądź wydarzenia. Są to utwory śpewne, melodyjne i pełne patosu. Oda to utwór należący do liryki inwokacyjnej (kierowany do pewnego adresata). Występuje w niej silny ładunek emocjonalny oraz tak zwany „formalny nieład“.

Ody powstawały już w czasach starożytnych. Przykładem może tu być utwór Pindara (grecki poeta z przełomu VI i V w p.n.e.) zatytułowany „Ody olimpijskie“. Liryki te chwaliły zwycięzce olimpiady oraz jego rodzinne miasto. Gatunek ten uprawiany był nie tylko w antyku, popularny być także w epoce renesansu. W romantyźmie został przemodelowany - zmiejszono jego rygory formalne.

Myśl romantyczna sprawiła, że oda została pozbawiona swoich rygorów zarówno wersyfikacyjnych jak i kompozycyjnych. W odzie klasycznej występuje w stałym miejscu średniówka, a wersyfikacja jest regularna. Utwory należące do tego gatunku literackiego były niezwykle popularne w poezji klasycznej.

Oda nowożytna opiera się na dwóch różnych wzorach:
1.Model pindaryczny - wzorcem były utwory Pindara....