„Kordian” Juliusza Słowackiego - konflikt pokoleń

Juliusz Słowacki w swoim dziele zatytułowanym „Kordian” podjął się scharakteryzowania     i opisania współczesnego mu społeczeństwa. Na kartach dramatu możemy dostrzec podziały społeczne i spory będące przedmiotem społecznego zainteresowania.

Autor zauważył, iż tamtejsze społeczeństwo zostało podzielone na „starych” i „młodych”. Według niego „starzy” to wszystkie osoby, które brały udział w powstaniu listopadowym. Niektórzy z nich zostali mianowani na przywódców kolejnego zrywu niepodległościowego tylko dlatego, że posiadali życiowe doświadczenie i mądrość, które niekoniecznie szły w parze z praktyką wojskową. Nieznajomość sposobów prowadzenia walk czy nieodpowiednie zarządzanie ludźmi wpłynęło na wynik walk. Przez to niestety, nie poradzili sobie w sposób wystarczający i skuteczny z powierzonym im zadaniem. W związku z czym narodowy zryw zakończył się niepowodzeniem.

Byli oni również przeciwni innym radykalnym rozwiązaniom. Plan zamachu, wystąpienie przeciw carowi, który koronował się na króla Polski, uważali za sprzeczne z honorem żołnierza, który nigdy nie wystąpiłby przeciwko własnemu władcy. Dodatkowym argumentem przeciwko zamachowi na życie cara była możliwość załamania w stosunkach z Rosją i przyczynienie się do pogorszenia sytuacji w państwie.

„Młodymi” natomiast autor nazwał organizatorów powstania. Nieodpowiednie przygotowanie organizacyjne oraz militarne, w oczach autora, w znaczny sposób przyczyniło się do niepowodzenia zrywu niepodległościowego. Niewiara w swoje działania i pokonanie wroga zapewne miały ogromny wpływ na sukces mentalny oraz militarny powstania. Przez takie podejście „młodzi” sami skazali się na klęskę. Dokonany przez nich dobór przywódców również był wysoce nietrafiony. Były to osoby, którym nie zależało na zwycięstwie – byli zmęczeni prowadzeniem walk i chcieli jak najszybszego ich zakończenia. Brakowało im przede wszystkim entuzjazmu i determinacji.

Dodatkowo podział panujący w ówczesnym społeczeństwie widać doskonale na przykładzie doboru walczących w powstaniu. Nie były to przypadkowe osoby, ale dobrze urodzeni mężczyźni. Sądzono, iż tylko oni są w stanie poradzić sobie w tej walce. Nie chciano do ich szeregów włączyć ogółu ludu, przez co zostały stracone olbrzymie siły, które mogły przeciwstawić się reżimowi cara. To zachowanie przekreśliło szanse na powstanie zrywu ogólnonarodowego, dzięki któremu możliwe było zdobycie upragnionego zwycięstwa i odzyskanie niepodległości.

Ten przykład doskonale zilustrował jak silne w tamtych czasach były podziały społeczne i jak niechętnie dążono do ich zniesienia. Dla niektórych były one nawet ważniejsze aniżeli wolność własnego narodu, co w „Kordianie” przedstawił Juliusz Słowacki.