Adam Mickiewicz „Nad wodą wielką i czystą...” - podmiot liryczny w wierszu. Charakterystyka

Na pytanie postawione w temacie niełatwo jest jednoznacznie odpowiedzieć. Podmiot wiersza ujawnia się dopiero w przedostatniej strofie. Wcześniejsze stanowią wprowadzenie do, a zarazem odniesienie dla sytuacji, w jakiej znajduje się podmiot liryczny.

Dzięki wprowadzeniu podmiotu w pierwszej sobie, mamy do czynienia z liryką bezpośrednią. Wiemy więc, iż nasz bohater opisuje sytuację, w której sam uczestniczy. Pierwsze strofy byłyby więc opisem krajobrazu, którego jest obserwatorem. Natchnął go on zapewne do zbudowania paraleli między tonią jeziora, która pomimo burz i deszczy pozostaje niezmienna i swoją osobą, która także pozostaje niewzruszona.

Opowiada on w ostatniej strofie o przeznaczeniu wcześniej wymienianych rzeczy i zjawisk: skały mają stać w miejscu, chmury magazynują deszcz i spuszczają go na ziemię, błyskawice zapalają się i gasną – są to więc czynności lub stany, które cechują się odpowiednio: statycznością, regularnością i efemerycznością.

Podmiot liryczny pragnie sytuować się na biegunie przeciwnym do owych trzech wartości: jego marzeniem jest ruch, mobilność, dlatego deklaruje: „mnie płynąć, płynąć i płynąć”. Trzykrotne powtórzenie tego wyrazu jeszcze bardziej podkreśla dynamiczny...