Adam Mickiewicz „Księgi Narodu Polskiego i Pielgrzymstwa Polskiego” - mesjanizm w dziele Mickiewicza

„Księgi Narodu Polskiego i Pielgrzymstwa Polskiego” to nie pierwsze dzieło Mickiewicza, w którym autor porusza problematykę Polski jako Chrystusa narodów. O mesjanizmie czytamy również w „III części Dziadów”. Według niego Polska ciemiężona przez swoich oprawców  podzieli los Chrystusa.

Analogii do Biblii znajdziemy tam wiele. Mickiewicz prezentuje je w bardzo ciekawy sposób, oskarżając cierpkim językiem, prezentując własne rozgoryczenie z powodu rozpaczliwej sytuacji, w jakiej znalazła się jego ojczyzna.

Czasy Mickiewicza to czasy zaboru i szczególnych represji ze strony carskiej Rosji. Poeta ukazuje trzech zaborców – Austrię, Rosję oraz Prusy jako państwa, które zabierają to, co do nich nie należy. Kiedyś wszystkie narody stworzone były na podobieństwo Boże. Władcy przestraszyli się narodu polskiego, bo on był Sprawiedliwością i Mądrością ucieleśnioną. Zaczęła się walka o pierwszeństwo w hipokryzji. Austria, Prusy i Rosja rozdarły mądry naród i jego kraj.

W tym czasie Francja, która miała Polsce pomóc w czasie zagrożenia, umyła ręce. Stwierdzono pokrętnie, że Polska pomocy nie potrzebuje. Postawa Francji według Mickiewicza podobna jest...