Julian Przyboś „Oda do turpistów” - interpretacja i analiza utworu

Julian Przyboś to poeta tworzący w dwudziestym wieku. Początek jego twórczości przypada na czasy dwudziestolecia międzywojennego, kiedy Przyboś publikował w czasopiśmie „Zwrotnica”, a jego utwory wpisywały się w nurt Awangardy Krakowskiej. Poeta postrzegał wówczas siebie jako robotnika, dla którego rzemiosłem jest słowo. Tematyka wierszy Przybosia początkowo oscylowała wokół cywilizacji, nowoczesności i urbanizmu. W kolejnym etapie twórczości utwory oddawały piękno i urok wsi, występowały w nich także elementy erotyki. W dziełach Przybosia ślad pozostawiła II Wojna Światowa, którą przeżył poeta. Pisząc „Odę do turpistów” Przyboś jest już dojrzałym twórcą, który na łamach swoich wierszy reaguje na zjawiska mające miejsce w literaturze wydawanej w peerelowskiej Polsce.

W utworze „Oda do turpistów” poeta ocenia i klasyfikuje nurt epatujący brzydotą, którego czołowym przedstawicielem był Stanisław Grochowiak. Tytuł utworu i niektóre wersy nawiązują, niemalże w krzywym zwierciadle odbijają romantyczną „Odę do młodości” Mickiewicza. Romantyczny poeta wychwalał i ubóstwiał młodość, pokazywał moc i siłę, jaką niesie w sobie młody wiek. Przyboś...