„Przedwiośnie” i „Granica” - ideowy sens zawarty w obu tytułach. Wyjaśnij i porównaj

„Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego przeszło do historii polskiej literatury jako opowieść o narodzinach nowego porządku społeczno-politycznego w odbudowującej się Polsce. Ze względu na bardzo specyficzny moment, w jakim rozgrywa się akcja utworu, jego tytuł nabiera konkretnego, posiadającego odzwierciedlenie w treści sensu. „Przedwiośniem” zwykło się mianowicie określa krótki, ale niezwykle burzliwy dla natury okres na granicy pomiędzy dwiema porami roku – zimą z jej martwotą i stagnacją oraz wiosną z jej szaleństwem, nieposkromioną płodnością i zawrotnym rozwojem, którego efektem staną się rozmaite plony: owoce, warzywa, czy zboże. W sensie symbolicznym takim czasem dla Polski był początek XX wieku, szczególnie okres I wojny światowej, która przyniosła narodowi długo wyczekiwaną niepodległość, jak i lata dwudzieste stojące pod znakiem ścierania się nieraz bardzo konfliktowych, skrajnych ideologii. 

Dla Polaków była to epoka wyznaczająca kres smutnego poddaństwa wobec zaborców i braku wszelkich swobód, naród nie wiedział jednak jeszcze w jaką stronę chce podążac w swojej samodzielnej drodze. Energia, entuzjazm i szczera wiara w sukces, jakie stały się udziałem bohaterów Żeromskiego, dawały wiarę w świetlaną przyszłość owocującą szybkim rozwojem, według autora „Przedwiośnia” rok 1920 był jednak dopiero zapowiedzią realnych, przyszłościowych zmian.

Na uwagę zasługuje również bardzo ciekawy zabieg stylistyczny wyraźnie podpowiadający kontekst interpretacyjny tytułu powieści – Polska we wspomnieniach obojga państwa Baryków jest krainą pełną słońca, zielonej trawy, ciepła i śpiewu ptaków, taką więc wyobraża ją sobie młody Cezary. Po powrocie z emigracji zastaje natomiast krainę tonącą w błocie i brudzie, niemal stale zatopioną w szarudze, która odzwierciedla smutek i beznadzieję zamieszkujących ją ludzi. Żeromski widział więc okres pierwszego 20-lecia XX wieku jako czas przejściowy dla kraju