Tadeusz Różewicz „Syn marnotrawny (z obrazu Hieronima Boscha)” - interpretacja i analiza wiersza

Wiersz Tadeusza Różewicza pt. Syn marnotrawny (z obrazu Hieronima Boscha)” pochodzi z tomu „Srebrny kłos” wydanego w 1955r. Inspiracją dla poety stał się obraz niderlandzkiego malarza, który tworzył w drugiej połowie XV w. i na początku XVI.

Dzieło Boscha datowane jest na rok 1498. Na tondzie (obraz w kształcie koła) widzimy mężczyznę w potarganych szatach, niosącego ekwipunek niezbędny podróżnikowi. Zaopatrzony jest w czapkę, wiklinowy kosz, łyżkę, sztylet i nieodłączony atrybut wędrowca – kostur. Wygląd tego człowieka sugeruje, że nie są mu obce różne doświadczenia życiowe. Spod chusty wyglądają siwe włosy, na łydce ma opatrzoną ranę, ubranie jest potargane, a na jego stopach znajdują się różne buty. Bohater obrazu opuszcza karczmę, na której widnieje szyld z łabędziem. Na jego drodze stoi furtka – symbol wejścia w nowy świat, wolny od grzechu utożsamianego z gospodą (wskazywać na to mogą postaci stojące w drzwiach). Wędrowiec ukazany jest w ruchu, jego spojrzenie wędruje gdzieś do tyłu, w stronę miejsca niewidocznego na obrazie (lub karczmy). Ręką wydaje się czynić gest pożegnalny, świadczący o ostatecznym odejściu z gospody.

Poeta w swoim wierszu próbuje wniknąć w głąb postaci przedstawionej...