Asceza - co to jest asceza? Definicja, historia, opis. Asceza cielesna i duchowa

Słowo asceza pochodzi z języka greckiego („aksesis”) i oznacza „ćwiczenie”. Jest to dokładnie praktyka umartwiania się poprzez zadawanie sobie cierpienia psychicznego, a w szczególności cielesnego. Jest to jednocześnie ograniczanie doznawania przyjemności, na przykład poprzez głodówkę (wyrzekanie się dobrego pożywienia, picie wyłącznie wody), powściągliwość w rozrywkach, unikanie towarzystwa i rozwiązłości, w skrajnych przypadkach wymierzanie sobie kar cielesnych za grzechy, modlenie się całymi dniami i nocami.

Celem ascezy jest regularne karanie samego siebie za popełnione grzechy. Umartwianie się oraz asceza ogólnie ma doprowadzić człowieka do świętości. Ascetyzm jest dobrowolny, człowiek poddaje się mu z własnych pobudek. Już na początkach chrześcijaństwa pojawiali się pierwsi asceci. Uważali oni, że dzięki codziennemu umartwianiu ciała oraz odmawianiu sobie potrzeb duchowych, mogą dostąpić zaszczytu zbawienia jeszcze za czasu życia na ziemi.

Do dnia dzisiejszego jest ona obecna w praktykach zakonnych chrześcijan, chociaż już nie w aż tak drastycznej formie. Najróżniejsze formy ascezy rozwinęły się szczególnie w czasach średniowiecza, kiedy to Bóg stanął w centrum całego wszechświata i życia...