Prorocy Starego Testamentu i prorocy Nowego Testamentu - opracowanie

Do starotestamentowych proroków należą: Jozue, Izajasz, Jeremiasz, Ezechiel, Nahuma, Jonasz, Joel, Abdiasz, Zachariasz, Malachiasz. Ich słowa spisane są w księgach zwanych profetycznymi.

Jozue - został wybrany na zastępcę Mojżesza po jego śmierci. Bóg nakazał mu poprowadzić i wprowadzić naród wybrany do Ziemi Obiecanej - Kanaanu. Miał on dowiedzieć się, w jaki sposób Izraelici zdobędą ziemię świętą. Glosił, że należy przestrzegać prawa, a w nagrodę ludzie otrzymają od Boga Kanaan. Pod jego dowództwem zdobyto Jerycho. 

Izajasz - jego imię oznacza dokładnie „Jahwe jest zbawieniem”. Walczył o zniesienie bałwochwalstwa, które uważał za grzech najcięższy, wymierzony przeciwko samemu Bogu. Zajmowal się problematyką etyczną, moralną, filozoficzną i teologiczną. To on przepowiedział nadejście Zbawiciela. Dlatego też nazywany jest prorokiem mesjańskim. Dużo pisał - głównie poematy, był literatem. Śmiało wyrażał swoje poglądy wymierzając je przeciw arystokracji.

Jeremiasz - (Jirmejahu) żył ok. VII/VI w. p.n.e. Pochodził z Judy. Podobnie jak Izajasz tępił bałwochwalstwo i wiarę w inne, pomniejsze bóstwa. Zapowiedział nadejście okresu tak zwanej „niewoli Babilońskiej” oraz upadek świętej Jerozolimy. Uznawano go za człowieka niezłomnej woli. 

Ezechiel - jest jednym z najbardziej znaczących proroków Starego Testamentu. Jako profetę uznaje go nie tylko chrześcijaństwo, ale i islam. Bardzo prawdopodobne jest to, że Ezechiel był kapłanem. Żył w VI w. p.n.e. i był wykształconym człowiekiem. W swojej księdze opowiada o czasach niewoli. Ogłaszał, że za popełniane wciąż grzechy, na Izrael spadnie sroga kara. Należy również do grona proroków mesjańskich (podobnie jak Izajasz). Żydzi korzystają z jego wskazówek, nakazów i zakazów, uznając go niejako za twórcę fundamentalnych zasad judaizmu.

Amos -również należy do grona proroków starotestamentowych. Jego imię oznacza dokładnie „niosący brzemię”. Nim został prorokiem, był handlowcem. W swojej księdze opowiada, jak wielką karę będą musieli przyjąć ci, którzy napadają na Jerozolimę. Jednoznacznie potępia również łamanie oraz odrzucanie praw boskich przez naród Izraelczyków. 

Jonasz - dosłownie jego imię oznacza „gołąb”. Żył około IX w. p.n.e. należy do grupy proroków starotestamentowych. Z postacią Jonasza wiąże się bardzo ciekawa historia. Bóg nakazał mu głosić rychłe nadejście bożej kary nad miastem Niniwa, które słynęło z nieprzestrzegania praw boskich. Jonasz wystraszył się powierzonego mu zadania i w czasie drogi morskiej Bóg nakazał „wielkiej rybie”, aby go połknęła. Prorok spędził w jej wnętrzu trzy doby. Modlił się o uwolnienie i przyrzekł zrobić to, co nakazał mu Bóg. Ostrzeżenia Jonasza wywarły na mieszkańcach Niniwy tak wielkie wrażenie, że natychmiast poprawili się w swoim zachowaniu. Dzięki temu Niniwa została ocalona przed całkowitym zburzeniem przez gniew Boga. 

Św. Jan - jest to prorok Nowego Testamentu. Przypisuje mu się autorstwo Księgi Apokalipsy. Powstała ona najprawdopodobniej w I w. n.e. Zwana jest również „Księgą Objawienia”. Jest to wizja Sądu Ostatecznego oraz końca świata. Św. Jan posługuje się symbolami i znakami. W sposób ekspresywny opowiada o końcu ludzkości oraz potędze Boga. Św. Jan był apostołem Jezusa Chrystusa. Jedynie on spośród wszystkich dwunastu uczniów Jezusa, doczekał późnej starości (żył około stu lat - niektóre źródła podają, że sto dwadzieścia lat). Według jego wizji na ziemię zstąpi bestia 666 i nastąpi triumf Baranka, który złamie siedem pieczęci.