Prawa człowieka - prawa kulturalne - interpretacja, charakterystyka, przykłady

Za prawa człowieka uznaje się przyrodzone, powszechne, niezbywalne, nienaruszalne, naturalne oraz niepodzielne uprawnienia i wolności przysługujące wszystkim ludziom w związku z ich godnością. 

Prawa człowieka dzielą się na generacje. Jedna z nich zawiera prawa ekonomiczne, socjalne oraz kulturalne. Pojawiły się one pod koniec XIX wieku. Stanowią niejako dopełnienie katalogu podstawowych prawa jednostki zawartych w Powszechnej Deklaracji Praw człowieka.

Przykładem praw kulturalnych jest prawo do wolności twórczości artystycznej, a także uprawnienie do wytworzenia dóbr kultury. Stanowią one równocześnie gwarancję do korzystania z zasobów kultury będących wytworem innych podmiotów. Prawa kulturalne zawierają także wolność prowadzenia badań naukowych oraz publicznego ogłaszania ich wyników. Każdy powinien mieć też zapewniony dostęp do korzystania z osiągnięć postępu naukowego i jego zastosowań. Winna być zapewniona ochrona interesów wynikających w twórczości naukowej oraz artystycznej ich autorów (np. prawa własności intelektualnej). Prawa te zapewniają więc uprawnienia do swobodnego uczestnictwa w życiu kulturalnym społeczeństwa. Państwa popierające kulturowe prawa człowieka zobowiązały się  do popierania i rozwijania międzynarodowych kontaktów oraz współpracy w zakresie nauki i kultury. 

Prawa kulturalne nie są szeroko rozwinięte przez Powszechną Deklarację Praw Człowieka. Ich zakres regulowany jest przez dodatkowe przepisy. Jednym z nim jest protokół dodatkowy Międzynarodowego Paktu Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych będący podstawą ich ochrony oraz dochodzenia sprawiedliwości przez jednostki których prawa zostały naruszone.