Subkultury młodzieżowe - zagrożenia. Opracowanie tematu

Każdy młody człowiek potrzebuje autorytetów, które wskazałyby właściwą drogę, wyznaczyły normy i wartości, na których można zbudować własne wyobrażenie o świecie i swój kodeks etyczny. Dawniej taką rolę spełniali głównie rodzice, nauczyciele czy cenione osoby życia publicznego. Jednak szybko uległo to zmianie. Obecnie można mówić o zjawisku kryzysu wartości – nauczyciele i rodzina rzadziej stanowią wzór do naśladowania. Młodzi nie mogąc znaleźć autorytetów w świecie dorosłych, zaczynają ich szukać wśród swoich rówieśników, względnie w organizacjach, ruchach czy sektach.

Tak zwany „boom” na różnego typu subkultury rozpoczął się w latach 60. w Stanach Zjednoczonych. Zbuntowana młodzież zaczęła organizować się w grupy rówieśnicze o przeróżnym charakterze. Z czasem okrzepły one w bardziej zorganizowane ruchy. Ogromna ich liczba świadczy o przemożnym wpływie na młode pokolenie. Brak realnej kontroli nad tego typu organizacjami oraz ich wrogi stosunek do dominującej kultury, a nawet całego systemu społeczno-politycznego budzą niepokój rodziców, socjologów oraz pedagogów szkolnych. Wystarczy wymienić tylko kilka grup – subkulturę skinheadów, satanistów czy chuliganów (tzw. kiboli), by wywołać szereg negatywnych skojarzeń. Prezentują one bowiem zdecydowanie opresyjny charakter – często wywołują różnego rodzaju bójki, dyskryminują inne grupy, burzą porządek publiczny.

Cechą wspólną wszystkich subkultur jest bunt wobec zastanej rzeczywistości, stosunków w niej panujących i instytucji je tworzących – wyraźnie stają w opozycji wobec powszechnie respektowanych zasad i wartości. Już samo to może doprowadzić do konfliktu z resztą społeczeństwa, której zdaniem subkultury niszczą jej poczucie bezpieczeństwa. Kontestacja zastanego ładu społecznego, na gruncie której wyrosły subkultury, często przybiera formy zachowań agresywnych, np. bójki kibiców piłkarskich, pobicia przedstawicieli mniejszości narodowych lub etnicznych przez skinheadów czy wreszcie dewastacje cmentarzy przez satanistów. To tylko kilka przykładów niebezpieczeństw płynących ze strony członków różnego rodzaju grup nieformalnych. Niepokojące jest również fakt, iż do wyżej wspomnianych grup przystępują najczęściej młodzi dotknięci patologią, zdemoralizowani (przeważnie w rodzinie lub w środowisku społecznym) – jest to ich sposób na wyładowanie swoich frustracji oraz niepowodzeń życiowych. Tym bardziej są oni podatni na zachowania agresywne i brutalne.

Zagrożenie niesie ze sobą także propagowany przez niektóre ideologie subkulturowe styl życia – rozpowszechnianie używek typu alkohol czy narkotyki, rozwiązłość seksualna, brak szacunku dla starszego pokolenia czy osób o innym kolorze skóry. Tego typu zachowania często prowadzą do katastroficznych skutków, zarówno dla młodej osoby (m.in. alkoholizm, narkomania, brak stabilności życiowej), jak i dla ich rodzin (utrata kontaktu z dzieckiem, rozbicie więzi rodzinnych). Uczestniczenie w życiu subkultur może rzutować na całe późniejsze życie jej członków. Niejednokrotnie prowadzi do wyizolowania się z życia społecznego i zawodowego, popadnięcia w konflikt z prawem, niemożliwości stworzenia zdrowych relacji z ludźmi spoza grupy czy wreszcie – do wyrzucenia kogoś poza margines społeczny.

Okres dorastania człowieka to czas, kiedy kształtuje się jego osobowość. Ważne jest, by miał on wtedy możliwość rozwoju w warunkach, które pozwolą na zbudowanie zdrowego systemu wartości i norm. Tymczasem przynależność do subkultur może wypaczyć spojrzenie na świat, zmienić psychikę ludzką i doprowadzić do upadku wszelkich autorytetów. Ruchy nieformalne bywają również zagrożeniem dla społeczeństwa, którego członkowie mogą stać się ofiarami wandalizmu czy dyskryminacji. Dlatego budzą one aż tak wielki niepokój.