Prawa człowieka - Konwencja Praw Dziecka - streszczenie, ratyfikacja, znaczenie

Konwencja o Prawach Dziecka została uchwalona przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych 20 listopada 1989 roku. Polska ratyfikowała ją 7 lipca 1991 roku, jednak już wcześniej, w 1978 roku, przedstawiła własny projekt konwencji i zaproponowała jego uchwalenie.

Jest to dokument odnoszący się do wszystkich osób poniżej 18 roku życia. Co ciekawe, obowiązuje on niemal na całym świecie, bo ratyfikowały go aż 193 państwa. Powołano również nowy organ ONZ – Komitet Praw Dziecka, który odpowiada za realizację tej Konwencji.

Dokument ten składa się z 54 artykułów, rozpoczynających się preambułą. Zawiera on cztery rodzaje praw:

I Prawa osobiste

1. prawo do życia,
2. prawo do rozwoju,
3. prawo do posiadania imienia, nazwiska, obywatelstwa i wiedzy o pochodzeniu,
4. prawo do wolności,godności,szacunku,nietykalności osobistej,
5. prawo do swobodnego wyrażania myśli,
6. prawo do wolności sumienia i wyznania,
7. prawo do wyrażania własnych poglądów,
8. prawo do wychowywania w rodzinie i kontaktów z rodzicami w przypadku rozłączenia z nimi,
9. prawo do wolności od tortur i okrutnego traktowania,
10. prawo do uczciwego procesu,
11. prawo nierekrutowania do wojska poniżej 15 roku życia.

II Prawa socjalne
1. prawo do godnego  życia,
2. prawo do ochrony zdrowia,
3. prawo do wynagrodzenia za wykonaną pracę,
4. prawo do zabezpieczeń socjalnych,
5. prawo do wypoczynku i czasu wolnego.

III Prawa kulturowe i polityczne

1. prawo do nauki
2. prawo do korzystania z dóbr kultury,
3. prawo do informacji,
4. prawo do znajomości swoich praw.
5. prawo stowarzyszania się.

Polska ratyfikując tę konwencje miała dwa zastrzeżenia:
1. adoptowane dziecko nie ma prawa do poznania danych rodziców biologicznych,
2. wiek, w którym można powołać dziecko do wojska, będzie określony w polskiej ustawie.

Konwencja o Prawach Dziecka ma ogromne znaczenie we współczesnym świecie, jest bowiem dokumentem obowiązującym niemal na całej kuli ziemskiej. Dzięki niej wszystkie osoby poniżej 18 roku życia powinny być traktowane tak samo. Z drugiej strony – jak przestrzeganie tych praw wygląda w praktyce, możemy przekonać się patrząc chociażby na sytuację w niektórych państwach na kontynencie afrykańskim, gdzie sytuacja dzieci wygląda zupełnie inaczej niż przewidziała ją Konwencja, o której mowa.