Konserwatyzm a rewolucja - Konserwatyzm rewolucyjny. Opracowanie

Konserwatyzm od początku swojego istnienia przeciwny był idei rewolucji, wielu badaczy uważa, że to właśnie efekty rewolucji zrodziły myśl konserwatywną. Konserwatyzm nigdy nie popierał rewolucji jako narzędzia zmian, rewolucja zawsze niosła zło i sprowadzała chaos, nie mogła więc z definicji mieścić się w idei zachowawczej, jaką od początku był konserwatyzm.

Istnieje jednak pewien nurt w myśli konserwatywnej, który akceptuje pojęcie rewolucji. Rewolucja konserwatywna, bo tak brzmi jedna z odłamów myśli konserwatywnej, narodziła się w Republice Weimarskiej. Konserwatyści rewolucyjni pomimo wielu sprzecznych ideałów łączyła przede wszystkim chęć odbudowania potęgi narodowej. Cechował ich antymarksizm, nacjonalizm i antyliberalizm.

W latach 30., zwłaszcza w Niemczech, pojawiła się grupa tzw. konserwatystów rewolucyjnych, którzy bazowali na myśli i dorobku politycznym Ernesta Jungera. Konserwatyzm liberalny pod koniec lat 30. XX w. powędrował w stronę narodowego socjalizmu, w którym widział spełnienie pewnych ideałów antycznych i średniowiecznych oplecionych rewolucyjnym charakterem.

Konserwatyzm rewolucyjny stanowił swoiste przeciwieństwo, zawierał w sobie z jednej strony lewicowość i socjalizm, z drugiej zaś nacjonalizm i monarchizm. Do najważniejszych przedstawicieli konserwatyzmu rewolucyjnego zalicza się Ernesta Jungera, Oswalda Spenglera i barona Juliusa Evolę. Spuścizna tych myślicieli do dzisiaj stanowi inspirację zarówno środowisk lewicowych, jak i prawicowych. Ta synteza prawicy z lewicą dla badaczy jest fenomenem na tle historii ruchów politycznych.

Juliusz Evola, czołowy przedstawiciel konserwatyzmu rewolucyjnego określa ten ustrój mianem superfaszyzmu. Chodziło więc o powrót do dawnych wartości, za sprawą radykalnej rewolucji. Nie chodziło bynajmniej o powrót do czasów sprzed rewolucji francuskiej, chodziło raczej o wskrzeszenie dawnych ideałów europejskich, takich jak heroizm, wodzostwo i rycerskość wraz z wszystkimi honorowymi zasadami i kodeksem.

Warto zwrócić uwagę, że konserwatyści rewolucyjni popadali w konflikt z religią, sięgali bowiem jeszcze głębiej do antycznych, przedchrześcijańskich ideałów Europy. Chrześcijaństwo było więc dla nich jarzmem, które ludy Europy przyjęły na drodze przymusu. Evola i Spengler podkreślali charakter tradycji pogańskich, germańskich germańskich nordyckich.

Widać w myśli konserwatyzmu rewolucyjnego wpływ filozofii Nietschego i Schopenhauera. Jest to jednak nurt bardzo młody, zapoczątkowany w XIX w. i dzisiaj nieco zmodyfikowany przez liderów Nowej Prawicy i Nowej Lewicy.