Kryzys w Kościele - ruchy heretyckie w średniowieczu

Średniowiecze było epoką wielkiego kryzysu wewnętrznego na łonie zachodniego chrześcijaństwa. Spory z władcami świeckimi oraz wybitnie destabilizujący okres wielkiej schizmy zachodniej przyczyniły się do trwałego upadku autorytetu moralnego i majestatu władzy papieskiej. Dodatkowo liczne nadużycia finansowe, nadmierny fiskalizm, ogólne zepsucie wśród duchowieństwa oraz problemy takie jak symonia czy nepotyzm, stały się inspiracją dla wielu wybitnych myślicieli i teologów europejskich, którzy podejmowali próby naprawy wewnętrznej Kościoła oraz nawoływali do gruntownych reform organizacji i administracji kościelnej. Ich poglądy, w konfrontacji z charakterystycznym dla średniowiecznego chrześcijaństwa konserwatyzmem a także nadmiernymi ambicjami kolejnych papieży, bardzo często kończyły się otwartym konfliktem na płaszczyźnie doktrynalnej z Kościołem oraz prowadziły do rzucania ekskomunik i oskarżeń o herezje. Do najznaczniejszych późnośredniowiecznych ruchów określanych jako heretyckie, zalicza się m. in. husytów, waldensów oraz katarów (albigensów).

Twórcą podstaw ruchu husyckiego był czeski profesor uniwersytecki - Jan Hus, któremu wybitnie nie podobały się bogactwa oraz przepych,...