Konferencja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie

Międzynarodowa konferencja, do jakiej doszło w latach 70-tych, świadczy o tym, że był to okres odprężenia i ocieplenia stosunków zimnowojennych. Obydwa ówczesne mocarstwa borykać się musiały z podobnymi problemami – doszło do kryzysu paliwowego i walutowego. Były to warunki sprzyjające rozmowom o spowolnieniu wyścigu zbrojeń i podjęciu współpracy.

Idea takiej konferencji pojawiła się już w latach 60-tych. Dopiero jednak w latach 1971-1975 podjęto kroki, aby rzeczywiście miała ona miejsce. Począwszy od 22 listopada 1972 roku, w Helsinkach, przez siedem miesięcy przedstawiciele największych państw europejskich, USA, Kanady, oraz państw Układu Warszawskiego, dyskutowali o kwestiach organizacyjnych.

Równocześnie rozpoczęły się rozmowy dwustronne między przedstawicielami mocarstw USA i ZSRR. I tak w maju roku 1972, w czasie wizyty Richarda Nixona w Moskwie podpisano porozumienie o „Podstawach wzajemnych stosunków pomiędzy ZSRR a USA”, natomiast rok później, w trakcie pobytu Leonida Breżniewa w Stanach Zjednoczonych zawarto kilka układów regulujących wzajemną współpracę (m.in. dotyczyły rolnictwa, badań oceanu, naukowej współpracy w dziedzinie atomistyki oraz zapobieganiu wojnie nuklearnej)....