Styl romański - Architektura romańska w Europie. Charakterystyka

Okres w historii architektury, który określa się mianem stylu romańskiego, dominował w Europie w X-XIII wieku. Swoje podstawy i wzorce czerpał, oprócz inspiracji pozostałościami budownictwa antycznego Rzymu, także z architektury wczesnego chrześcijaństwa oraz okresu karolińskiego. Najogólniej rzecz biorąc, styl romański wykształcił się pod wpływem odejścia od stosowanych uprzednio powszechnie wzorców bizantyńskich, co spowodowane było eskalacją różnic dogmatycznych pomiędzy Rzymem a Konstantynopolem oraz rosnącą niechęcią do siebie obu kościołów. Wtedy to zachodnioeuropejscy architekci i twórcy rozpoczęli szukanie własnej drogi rozwoju, dla której naturalną bazą były pozostałości z epoki rzymskiej.

Kluczowym dla rozwoju romańskiej architektury był poniekąd jubileusz roku 1000, który to w opinii wielu ówczesnych chrześcijan uchodził za wydarzenie wyjątkowe. W tym czasie rozpoczęto na niezwykle szeroką skalę wznoszenie nowych kościołów i klasztorów, które to w swoim sakralnym charakterze przyczyniły się walnie do wykształcenia się odrębnego stylu, nazwanego później romańskim. Budowane w średniowieczu kościoły pełniły z reguły dwojaką funkcję: główną, czyli obiektów...